﷽
راحیل
وقتی تلفن را قطع کردم، با چشم های میخ شده ی سعیده و سوگند روی صورتم روبرو شدم. خیلی خونسرد از کنارشان رد شدم و گفتم:
– بیایید دیگه.
فقط خدا می دانست زخم صدایش چه آشوبی دردلم به پاکرد. چقدرسخت است دلت گرم باشدمثل کوره ولی زبانت سردباشدمثل یخ، تیزباشدمثل تیغی که فقط به قصددل شکستن حرکت کند.
﷽
صدای نفس هایش را می شنیدم، نفس عمیقی کشیدم و با صدای نرم‌تری گفتم
– از دست من ناراحتی؟
اگه از دست من دلخوری، معذرت می خوام.
بازهم جوابم سکوت بود.
ــ راحیل.
مهربان تر ادامه دادم.
﷽
سر کلاس اصلا متوجه حرف های استاد نشدم. چشم هایم بین استاد و ساعت مچی ام می چرخید. این عقربه ها برای جلورفتن رشوه می خواستند. انگارگاهی دست به کمر زل می زدند به من و از حرکت می ایستادند و من کاری جز خط ونشان کشیدن برایشان بلد نبودم.
آرش
از این که گوشی‌اش را جواب نداد ناراحت شدم. دوستش سوگند هم غیبش زده بود.
پیش سارا رفتم و سراغشان را گرفتم.
سارا گفت:
– امروز با سوگند کلاس داشتم ولی نیومده.
باتعجب گفتم:
– خودم دیدمش تو محوطه‌ی دانشگاه.
سارا هم برایش عجیب بود، گفت:
﷽
سعیده و سوگند فوری خودشان را به من رساندند و به صفحه ی گوشی‌ام خیره شدند.
سعیده گفت:
– خب جواب بده.
سوگند با صدای بلندتری گفت:
– نه، جواب ندیا. ولش کن.
سعیده با تعجب نگاهش کرد و گفت:
﷽
از بس که حواسش است که چی می خوره. یعنی خانوادگی اینجورینا.
سوگند برگشت عقب و نایلون را طرفم گرفت و گفت:
– هر کدومش مفیده بردار بخور. با لبخند یه کیک و شیر برداشتم و گفتم:
– خودتم بردار.
سوگند آب آناناس برداشت و گفت:
﷽
سعیده کلوچه ایی از نایلون برداشت و رو به سوگند گفت:
– نه بابا، ول خرج کجا بود. الان از دستش در رفته. از این کارها نمی کنه، شما نگران نباش اگه خواستگاری چیزی داری بفرست. زن زندگیه ها. این که کشته مرده هاشو پر میده. ما باید به فکرش باشیم دیگه. بعد همونجور که بسته بندی کلوچه اش را باز می کرد ادامه داد:
منم چون پیامت رو خونده بودم گفتم معلوم نیست.
چند بارهم امد خیابون رو نگاه کرد و رفت. منم تو یه فرصت مناسب جوری که متوجه نشه بیرون زدم.
– خب که چی؟
ــ اولا: کچی نه و بز. دوما: امروز نمیریم دانشگاه.
با صدای بلند گفتم:
– نمیریم؟
﷽
به اتاق مامان رفتم وبعد از نماز کلی دعا وگریه کردن، از خدا خواستم قدرت روحی به من بدهد. شنیده بودم که اگر هر کس با نفسش مبارزه کند قدرت روحی پیدا می کند.
از خدا خواستم که کمکم کندتا بتوانم مبارزه کنم.
در مترو پیام فرستادن آرش را، برای سوگند پیامکی گفتم.
* ﷽
آرش دوباره پیام داد:
چه آرامشی در من است
وقتی می ایی…
و چه آشوبم
بی تو !
دور نشو
مرا از من نگیر …
