برادر احمد (۵۰)
بسم الله الرحمن الرحیم
به‌گواه محسن رضایی و حسین الله‌کرم، احمد متوسلیان فرمانده‌ای با عاطفه و البته فردی جدی در امر آموزش و سازماندهی نیروهای رزم بوده است.
خلاصه کلام آن‌که رویکرد متوسلیان و همت در مریوان و پاوه، به‌گونه‌ای بوده که گویی نه برای جنگ، بلکه برای آبادانی و رساندن امکانات به مردم زجرکشیده، به این‌مناطق محروم رفته بودند فن خطابه، یکی از توانایی‌هایی است که دوستان و همسنگران متوسلیان برای او برمی‌شمارند.
علی صیاد شیرازی، فرمانده وقت نیروی زمینی ارتش قرار داشته است. صیاد شیرازی هم در بیان خاطراتش گفته رویکرد نیروهای سپاه که خیلی مشورتی بودند، نسبت به نیروهای ارتشی که دستور را گرفته و بدون بحث اجرا می‌کردند، متفاوت بود. با این‌حال درباره متوسلیان گفته می‌شود وقتی تصمیم نهایی اتخاذ می‌شده، با قاطعیت تمام آن را به مرحله اجرا می‌گذاشت و فرمانش برای همه واجب‌الاطاعه بود. متوسلیان تحمل بی‌نظمی را هم نداشته و از این‌که در روزهای ابتدایی تشکیل تیپ ۲۷ در پادگان دوکوهه، افرادی از حضور در مراسم صبحگاه فرار کنند، بیزار بوده است. به‌همین‌دلیل به‌قول راویان و شاهدان آن‌دوران، یک‌بار برای همیشه با جدیت به این‌مساله خاتمه داد و از آن‌پس، همه نیروها در صبحگاه دوکوهه حاضر شدند
