بصیرت (۵)جدال
بسم الله الرحمن الرحیم
هر کس در زندگی جدال دارد بداند شیطان دوست او، و او دوست شیطان است؛ چرا که جدال امری شیطانی است، نه کار رحمانی. به طور کلی جدال بد است اما از آن بدتر، خانه است؛ یعنی مراء زن و شوهر با یکدیگر. خانم در مقابل شوهرش قد علم می کند تا حرفش را به کرسی بنشاند یا آقا در مقابل خانمش می خواهد بگوید حرف، حرف من است؛ جدال یعنی کشتی گرفتن در بحث. در واقع یعنی اینکه من می خواهم تو را هر طور که شده محکوم کنم.
در روایات داریم «هیچ چیزی بعد از کفر به خدا، به اندازه جدال باعث دلمردگی شما نمی شود». همه مان هم تجربه کرده ایم. گاهی سر چیزی با کسی بحث می کنید؛ مثلا سر یک موضوع سیاسی و... بعد که بحث تان تمام می شود، احساس خستگی و کوفتگی در روحتان احساس می کنید. همین را دلمردگی می گویند اما در مقابل، بحث علمی نشاط آور است. روح انسان در بحث علمی نشاط پیدا می کند. ما در خیلی از مباحثات علمی متوجه گذر زمان هم نمی شویم. اما چرا ما در جدل و بحثمان به دلمردگی می رسیم؟ به این خاطر که هدف مان در درجه اول غلبه پیدا کردن در بحث است آن هم با هر وسیله و سخنی، نه رسیدن به حقیقت. به شدت باید از این رفتار در خانه و بین همسران دوری جست؛ چرا که هیچ چیز بدتر از دلمرگی در خانه نیست.
در احادیث و روایات، تعابیر راجع به جدال آنقدر تند است که انسان مبهوت می شود چنان که پیامبر اکرم(ص) فرموده اند: «جدال را کنار بگذارید، زیرا نخستین چیزی که بعد از بت پرستی، پروردگارم مرا مورد نهی قرار داد، مراء جدل بود». و در جایی دیگر یک شاه کلید به دست ما داده اند که در دام بحث بی حاصل نیفتیم؛ گفته اند بحث و بگو و مگو را شما زودتر تمام کنید هر چند که طرف مقابلتان اشتباه می گوید. و گفته شده است ایمان کسی کامل نمی شود مگر آنکه مراء و جدل را ترک کند، گرچه حق با او باشد.
