داعش، چیزی جز "خود حق پنداری مطلق و دگر‌ناحق شماری محض" نیست و این اندیشه، در بسترهای مختلف، نتایج گوناگون می زاید: یک جا سر می بُرد ، جای دیگر، سرمایه می بَرد و دگر جا، حق می خورد و البته همه جا، نفرت می پراکند.

 ابتدا به این تصویر نگاه کنید:

اخبار,اخباربین الملل, گروه تروریستی داعش

  این، عکسی است که تروریست های داعش در سایت های خودشان منتشر کرده اند. تصویر، حملات اخیر آنها به فرودگاه "دیر الزور" در سوریه را نشان می دهد.

 
  مهم تر از عکس اما ، جمله ای است که زیر این عکس و بقیه عکس های مشابه نوشته اند: "به آتش کشیدن مرتدها توسط موحدین".

  این جمله ، جانمایه جنایت هایی است که در چند سال اخیر توسط داعش انجام می شود: مرزبندی انسان ها به "مرتدهایی که باید به آتش کشیده شوند" و "موحدینی که لابد به بهشت می روند."

  تعریف مرتد نیز کاملاً آشکار است: هر که با ما نیست، مرتد است؛ همین!

داعشی ها ، حتی تروریست های دیگر مانند اعضا و رهبران جبهه النصره - وابسته به القاعده - را نیز مرتد می دانند چرا که حاضر نشده اند با خلیفه خود خوانده بغدادی بیعت کنند.

  در تعریف آنها، موحدین نیز کاملاً شناخته شده اند: خلیفه بغدادی و هر که چشم و گوش بسته از او اطاعت کند و دیگر هیچ کس!

  مرزبندی هایی که ژنتیک آنها ، "خود حق پنداری مطلق و دگر‌ناحق شماری محض" است، نه در میان قبیله داعش که در بسیاری دیگر از نقاط دنیا و تاریخ نیز رایج بوده و هست.

  این ژن، به طرز آشکاری در ایران امروز نیز وجود دارد و قبیله ای از سیاسیون داخلی، به طور جدی معتقدند که خودشان "حق مطلق، تنها دلسوزان انقلاب، دارای اندیشه برتر، تنها مسلمانان واقعی، تنها انسان های دارای بصیرت و ..." هستند و بقیه، چیزی نیستند جز گروهی "فتنه گر، ستون پنجم، خائن، فریب خورده، نادان، آب به آسیاب دشمن ریز، وابسته به بیگانگان، مزدور، قلم به دست رسانه های زنجیره ای،سلطنت طلب، لامذهب، مواجب بگیر سوروس و شاه عربستان و ... " .

  فقط کافی است یکی از روزنامه های معرّف این جریان خودشیفته را بگشایید و ببینید که آیا زیر نویس عکس های داعش، به زبان فارسی و با ادبیاتی مشابه و البته متنوع تر از آن، هر روز در ادبیات این جریان، تکرار نمی شود؟

  داعش، چیزی جز "خود حق پنداری مطلق و دگر‌ناحق شماری محض" نیست و این اندیشه، در بسترهای مختلف، نتایج گوناگون می زاید: یک جا سر می بُرد ، جای دیگر، سرمایه می بَرد و دگر جا، حق می خورد و البته همه جا، نفرت می پراکند