به جز درخت توت، یک اتاق زیرشیروانی و خاطرات زنده‌ای که هنوز در هر گوشه‌ی خانه، یاد «شهید محمدجواد تندگویان» را زنده نگه‌داشته، چیز دیگری باقی نمانده است .
پاسخ دلیرانه برادران اسیر باعث حیرت و تعجب فرمانده عراقی شد و گفت:«مگر شما علاقه به زندگی ندارید؟».
«نفت» در غذای اسرا؛خاطره
سرهنگ سیدمحمود پورموسوی که بیش از هفت سال در اسارت دشمن بعثی بوده است از حال و هوای ماه رمضان در اسارت می‌گوید.
حاج رضا پس از شهادت برادرش بیش از سه روز در تهران نماند و به منطقه بازگشت. وقتی به وی گفته می‌شود که «خوب بود لااقل تا شب هفت برادرت می‌ماندی و بعد بر می‌گشتی»، در جواب می‌گوید: «به آنها گفته‌ام کنار قبر حسین قبری را برای من خالی نگهدارید.»
به گفته رئیس سازمان بسیج اساتید استان کرمانشاه 1400 نفر از اساتید استان کرمانشاه عضو این بسیج هستند که این تعداد حدود نیمی از اساتید استان را شامل می‌شود.
حتی به کسی دستور ندادم که پیشقدم بقیه شود. خودم را غلتاندم روی سیم خاردارها و خورشیدی‌ها و درد را تحمل کردم و فقط دعا می‌کردم لباس غواصی‌ام زیاد پاره نشود و آن آرپی‌جی زن عراقی بیاید لب سنگر و در تیررس من.که آمد.کلاش را گرفتم طرفش و شلیک کردم و چند جای بدنم گُر گرفت و سوخت و سنگین شدم و با صورت افتادم روی باتلاق...
اگرچه عراقی‌ها در عملیات «کربلای4» ضدهوایی‌های چهارلول خود را علیه رزمندگان ایرانی به کار انداختند و ناجوانمردانه خط شکنان ما را به شهادت رساندند، ولی ایرانیان هیچ‌گاه در تاریخ جنگ تحمیلی دست به چنین کشتار بی‌رحمانه‌ای نزدند.
