آیا کافران پس از آن همه حجّت های روشن و اندرزهای رسا وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّکُمْ وَ آخَرینَ مِنْ دُونِهِمْ لا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ یَعْلَمُهُمْ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فی سَبیلِ اللَّهِ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَ أَنْتُمْ لا تُظْلَمُونَ (60) انفال
و در برابر آنها آنچه توانستید از نیرو (و هزینه نبرد ) و اسبان
وَ یَدْعُ الْإِنْسانُ بِالشَّرِّ دُعاءَهُ بِالْخَیْرِ وَ کانَ الْإِنْسانُ عَجُولاً
انسان با شوق و رغبتی که خیر و منفعت خود را می جوید قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلی أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ
بگو: «ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می آمرزد
وَ أَیُّوبَ إِذْ نادی رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمینَ
و ایّوب را ( به یاد آور ) هنگامی که پروردگارش را خواند ( و عرضه داشت ) : «بد حالی و مشکلات به من روی آورده و تو مهربانترین مهربان تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللّهُ إِلاَّ بِالحَقِّ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ یُسْرِف فِّی الْقَتْلِ إِنَّهُ کَانَ مَنْصُورًا ﴿۳۳﴾ اسراء
در بهار ِ آزادی اگر جای ِ شــهدا خــالــیست
ما صــحنه را خــالی نـــمیگذاریم .
مهم نیست نمره ی مسئولین اجرایی و دولت
چند باشد ؛ نظام و رهبری و شهدا
از نظر ِ مـا همیشه و تا ابــد "بیست" هستند
از باغ میبرند چراغانی ات کنند
تا کاج جشنهای زمستانیات کنند
پوشاندهاند «صبح» تو را «ابرهای تار»
تنها به این بهانه که بارانیات کنند
یوسف! به این رها شدن از چاه دل مبند
این بار میبرند که زندانیات کنند
ای گل گمان مکن به شب جشن میروی
شاید به خاک مردهای ارزانیات کنند
یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست
از نقطهای بترس که شیطانیات کنند
آب طلب نکرده همیشه مراد نیست
گاهی بهانهای است که قربانیات کنند
انقلاب ، ظهور صغری حضرت مهدی (عج) بود
خطاب به مولا و سیدمان حضرت مهدی (عج) دیکلمه ای را تقدیم نماید :
ای سید ما ، ای آقا ما در نزد خدا گواهی ده که ما تا آخرین نفس در راه انقلاب
ایستاده ایم ؛ آقای ما فردا به جهانیان اثبات خواهیم کرد که ما همان ایرانی قدیم
هستیم و غیرت جد هایمان را به ارث برده ایم ، و همچنان در راه این انقلاب از هرچه
داریم گذشت خواهیم کرد و همچنان منتظر آن انقلاب کبری و زمینه ساز آن هستیم
نمی دونم از اینکه این مطلب رو می نویسم کار خوبیه یا نه ولی یه حسی بهم میگه
این داستان رو بنویس تا مردم با فضیلت شهدا آشنا بشن دلم راضی نیست بنویسم
«ظرف غذای شخصی در اسارت نداشتیم. با این وجود قسمتی از غذا را داخل لیوان، حَلبی و ظرف میریختیم و ماه رمضان را اینگونه به پایان میرساندیم.»
اگر قدر تو را دانسته بودیم ، اگر عهد وفا نشکسته بودیم
دل ما خانه غم ها نمی شد ، غم هجران نصیب ما نمی شد
اگر شرط تولا کرده بودیم ، هر آنچه گفته بودیم کرده بودیم
نمی شد روزی ما شام سیاهی ، نمی شد قسمت ما این تباهی
_________
آیا روزه گرفتن برای رزمندگان واجب بود؟
براساس حکم شرعی حضرت امام(ره)،رزمندگانی که در جبهه حضور داشتند مجاهد و مسافر به حساب میآمدند و همین موجب میشد که آنها روزه نگیرند مگر عدهای محدود که براساس شرایط خاص و موقعیتشان میتوانستند قصد روزه کنند
همت همت مجنون صدامو میشنوی ؟ همت همت مجنون
مجنون جان به گوشم ؟
حاج همت اوضاع خیلی وخیمه
محاصره تنگ شده اسیرامون خیلی زیاد شدن خوبها دیگه نمیتونن تحمل کنن
خواهرا و برادرا رو اینجا دارین قیچی می کنن
اینجا شیطان مدام شیمیایی میزنه
خیلی به بچه ها تذکر میدیم ولی دیگه اثری نداره
عامل خفه کننده دیگه بوی گیاه نمی ده بوی گناه میده !
همـــــــــــــــــــــتـــــ جـــان
برادرا هم دیگه به حرف ما گوش نمی دن همش میگیم برادرت نگاهت نگاهت ...
کو اونایی که گوش میدن حتی میان و به این نوشته های ما هم میخندن چه برسه به عملش
عراقیها برای جریمه،از دادن آب و غذا به مدت 48 ساعت به اسرا خودداری کردند و بعد از گذشت 48 ساعت تمامی برادران با وحدت کامل شروع به تظاهرات و شکستن شیشهها کردند..