سید آزادگان (۱۱)

بسم الله الرحمن الرحیم

 ۵۰ نفر بودیم که از اردوگاه های مختلف ما را به موصل تبعید کرده بودند طبق مقررات عراق ها گربه را دم حجله می‌کشتند تا از اسیر تبعیدی زهر چشم بگیرد آنها اسرا را هنگام ورود به اردوگاه از تونل مرگ عبور می دادند بعد از تونل یکی ازدژخیمان برای خوش خدمتی بالا پرید و با جفت پا روی سینه حاج آقا ابوترابی پایین آمد تیغی که سید در جیب پیراهنش جاسازی کرده بود شکست و در جناغ سینه او فرو رفت و خون از آن بیرون زد عراقی‌ها وحشت‌زده دست از شکنجه او کشیدند شخصی که ضربه را زده بود

سید آزادگان (۱۰)

بسم الله الرحمن الرحیم

سرباز های عراقی اردوگاه موصل دو انگار جنون داشتم هر اسیر تازه واردی که به اردوگاه وارد می شد او را مفصل کتک زده و شکنجه می‌کردند یک روز صبح که عراقی ها در آسایشگاه را باز کردن و بچه ها گفتند آقای ابوترابی را به اردوگاه ما آورده اند به دنبال ایشان می گشتم که یکی از بچه ها گفت حاج آقا گفتند شما یک ظرف آب گرم برای ایشان ببرید

سید آزادگان (۹)محرم دراسارت

 

بسم الله الرحمن الرحیم

محرم در اسارت

با شروع ماه محرم، اردوگاه حال و هواى خاصی به خود می گرفت، تا آنجایی که عراقی ها هم این مسأله را درک می کردند و طبعاً تدابیری هم برای مقابله با این مسأله در نظر می گرفتند....

از جمله این تدابیر تزریق واکسن به بچه ها بود. واکسنی که هیچگاه متوجه نشدیم برای مقابله با چه بیماری بود و از آنجا که هر ساله، یک روز قبل از تاسوعای حسینی بلا استثناء به همه اسرا تزریق می شد، بچه ها به آن واکسن ضد عزاداری می گفتند!

سید آزادگان (۸)

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 مدتی که در اردوگاه تکریت ۵ زندانی بودی حاج آقا ابوترابی نیز با ما بود وبعثی ها به دنبال بهانه بودند تا ایشان را شکنجه کنند فرمانده اردوگاه از همه اسرا کینه به دل داشت و از حاج آقا بیشتر فرمانده عراقی می گفت من نه بار در جبهه های جنگ با ایران زخمی شده است یک روز بهانه ای پیدا کرد و آمد

سید آزادگان (۷)

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 بعد از گذشت ۳ سال و ۱ ماه و ۱۵ روز حاج آقا ابوترابی در ۱۳ اردیبهشت ۶۶ مطابق با پنجم رمضان همراه ۱۳ نفر اسیر دیگر از موصل یک قدیم به اردوگاه تکریت ۵ تبعید شدند آن روز از اردوگاه های دیگر نیز تعدادی را به این اردوگاه تبعید کرده بودند اینها رهبران اردوگاه‌ها فعالان فرهنگی و تعدادی از افرادی بودند که به تعبیر عراقی‌ها خرابکار طلق تلقی میشدند

سید آزادگان (۶)

 

بسم الله الرحمن الرحیم

در عملیات رمضان اسیر شدم سیزده نفر بودیم که ما را به زندان وزارت دفاع در بغداد بردند

به هیچ وجه نمی توانستیم راه برویم حتی یکی از دوستان مان قطع نخاع شده بود عراقی ها می خواستند از آنجا که ما را به زندان الرشید انتقال دهند

سید آزادگان (۵)وتماس تلفنی یکنفر بامنزل ایشان

 بسم الله الرحمن الرحیم

ما که اسیر شدیم یک نفر زنگ می‌زند به برادر ما و می‌گوید آسید محمد فلانی یک کسی زنگ زده به بنی‌صدر گفته بنی صدر یک لقمه چرب و نرم تبلیغاتی در قزوین است زود برو قزوین حاجیکشته شده یک برنامه تبلیغاتی خوب برایت است گوینده هم فوت کرده است و نمی‌خواهم اسمش را ببرم از هم تراز های بنی صدر بود اما کمتر او را می‌شناختند و دستش رو شد برادر ما می گوید چه می کنی؟

سید آزادگان (۵)

 بسم الله الرحمن الرحیم عراقی ها تصمیم قطعی به کشتن من داشتم لذا مرا در وزارت دفاع از جمع جدا کردند و به یک پادگان نظامی که اسیر ایرانی هم آنجا نبود بردند دیدم اینجا به معنای واقعی آخر خط از جایتان خالی از صبح که بلند میشدم نماز می خواندم تا ظهر سه دقیقه بین نمازهایم فاصله نمی گذاشتم نماز تا ظهر و ظهر هم نیم ساعتی چرت میزدم

سید آزادگان (۴)اذان گفتن دراسارت

. ✅ خاطره‌ای زیبا از زبان مرحوم حجت‌الاسلام سیدعلی اکبر ابوترابی نظرم زیبا بود که تقدیم می‌کنم: ✍ در اسارت، اذان گفتن با صدای بلند ممنوع بود. ما در آنجا اذان می‌گفتیم، اما به گونه‌ای که دشمن نفهمد. روزی جوان هفده ساله ضعیف و نحیفی، موقع نماز صبح بلند شد و اذان گفت. ناگهان مأمور بعثی آمد و گفت: «چیه؟ اذان می‌گویی؟ بیا جلو»! یکی از برادران اسدآبادی دید که اگر این مؤذن جوان ضعیف و نحیف، زیر شکنجه برود معلوم نیست سالم بیرون بیاید، پرید پشت پنجره و به نگهبان عراقی گفت: «چیه؟ من اذان گفتم نه او».

سید آزادگان (۳) اردوگاه تکریت 5

 مسئول شکنجه اسرای ایرانی جوانی بود به نام «کاظم عبدالامیر مزهر النجار» معروف به کاظم عبدالامیر. یکی از برادران کاظم، اسیر رزمندگان ایرانی بود، برادر دیگرش در جنگ کشته شده بود و خودش نیز بچه دار نمی شد، با این اوصاف کینه ی خاصی نسبت به اسرای ایرانی داشت. انگار مقصر همه مشکلات خود را اسرای ایرانی می دانست! در این میان آقای ابوترابی را بیشتر اذیت می کرد. او می دانست آقای ابوترابی فرمانده و روحانی انقلابی است،