آشنایی بادفاع مقدس فصل سوم شرایط حاکم برعراق قبل ازتجاوزبه ایران (۳)تجزیه خوزستان

 اهداف تجاوزکارانه ی رژیم عراق تنها به حاکمیت مطلق بر اروندرود و استرداد جزایر سه گانه خلاصه نمی شد، بلکه دولت عراق نسبت به استان خوزستان ایران نیز چشم طمع داشت .همانگونه که در فصل اول این کتاب بررسی شد هرگاه دولت عراق اختلافاتش با دولت ایران شدیدمی شد، در کنار سایر مسایل ادعایی موضوع عربی بودن استان خوزستان را مطرح می‌کرد و آن راجزو جدانشدنی کشور عراق میدانست مخصوصاً در دورانی که از قبول عهدنامه ۱۹۳۷ سر باز می زد اقدامات جدی تر برای تجزیه خوزستان تدارک می دید. برای مثال در ماه مه ۱۹۶۹ روزنامه ی«الجمهوریه» چاپ بغداد نوشت :«به زودی فرستنده رادیویی جدیدی که منحصرٱ برای عربستان (خوزستان )برنامه پخش خواهد کرد در بصره شروع به کار می‌کند.»به نوشته ی این روزنامه در این برنامه از عراق «عربستان »(خوزستان) دعوت خواهد شد که مبارزه برای دفاع از پرچم عربی و پیوستن به میهن مادر عربی خود را ادامه دهند. این روزنامه اضافه کرده بود که: « عربستان (خوزستان) در زمان حکومت عثمانی جزو عراق بوده که ایران غصب کرده است.» صالح مهدی عماش-- وزیر کشور عراق --نیز در سال ۱۹۶۹ اظهار داشت: « عراق هرگز به طور جدی در مورد شط العرب با ایران اختلاف نداشته است ،شط العرب جزوخاک عراق است .اختلاف در مورد عربستان (خوزستان )بوده که قسمتی از خاک عراق است و در دوره قیمومیت خارجی ضمیمه ایران شده و بر خلاف خواست مردم عراق اهواز نامیده می شود.» همچنین دولت عراق به طور رسمی نیاز به تغییر اساسی در نقشه ها مبادرت کرد،تا این خواست توسعه طلبانه را منعکس کند. برای مثال دولت عراق در کنگره معلمان نقشه ای به نام «خارطة الاحواز»ارایه کرد که به موجب آن بخشی از خاک ایران که ۲۶ شهر را شامل می‌شد به صورت یک منطقه مستقل به نام «احواز» و یا خاک عراق معرفی شده بود. دولت عراق این نقشه را به تصویب کنگره مذکور رسانید و قرار شد که در مدارس عربی نیز آموزش داده شود. همچنین صدام حسین طی یک سخنرانی در کنفرانس طائف( ۲۵ تا ۲۸ ژانویه ۱۹۸۱) اظهار داشت:« مرزهای ایران و عراق قبل از سال ۱۸۴۷ در شبه جزیره آبادان بوده است »منظور صدام از این سخن آن است که پس از انعقاد قرارداد دوم ارزروم جزیره ی آبادان و خرمشهر و به طور کلی ساحل شرقی به ایران واگذار شده است .اما همانطور که در فصل بررسی اختلافات ایران و عراق روشن شد واقعیت چیز دیگری است که رهبران عراق در هردوره بدون مطالعه دقیق سخنان سست و بی پایه ای را در مورد آن مطرح می‌کردند. زیرا اولا اختلافات تاریخی بین ایران و دولت عثمانی بوده است و عراق بخش کوچکی از امپراطوری عثمانی به حساب می آمد. ثانیٱ با وجود این که عراق بعد از جنگ جهانی اول به عنوان کشوری مستقل به خود گرفت، تحت الحمایه ی مستقیم دولت انگلستان بود.انگلیس به دلیل منافع سرشاری که در خلیج فارس داشت، همواره در تشدید اختلافات بین ایران و عراق نیز در حل و فصل اختلافات جانب دولت عراق را می‌گرفت اسناد تاریخی در این زمینه گویای این حقیقت است که دولت ایران در امضای قرارداد ها همواره تحت فشار دولت انگلیس بوده است با وجود این نویسندگان عرب با انتشار مقالات و کتاب های در مورد تاریخ مجعول خوزستان ،اذهان را در مورد حاکمیت ایران در این استان مشتبه برای مثال یکی از نویسندگان عرب پس از اشغال خرمشهر از سوی نیروهای عراقی در سال ۱۳۵۹ در کتاب خود نوشت: «ما اغراق نمی کنیم وقتی می‌گوییم که محمره چندین دهه است که منتظر عراقی هاست منتظر سربازان صدام که مانند قهرمانان،محمره را برق آسا از بردگی آزاد کنند و چهره ی عربی شرافتمندانه ی آن را به آن بازگردانند، چهره ای که ایرانیان با نقاب های مصنوعی آن را پوشیده اند.خون عربی که چهره ی مخمرها (خرمشهر) دروازه ی گسترده ای را می گشاید، تا وارد تاریخ حقیقی خود،یعنی تاریخ عربی شرافتمندانه ای خود شوند. پرچم عراق که قهرمانان عراق بر فراز محمره( خرمشهر )برافراشتند،نه فقط تاریخ را می‌نویسد بلکه تاکیدی است براین که زندگی هنوز ادامه دارد.» همچنین یکی از نویسندگان دیگر عرب با جعل حقایق تاریخی حمایت انگاستان را موجب جدایی عربستان (خوزستان )از دولت عراق دانست : «با حمایت بریتانیا استقلال عربستان (خوزستان) خاتمه داده شد و کنترل نظامی و اداری ایران بر این منطقه تحکیم گردید عهدنامه ی سال ۱۸۴۷ اساساً با شناسایی حاکمیت ایران در محمره (خرمشهر )این استان را به ایران واگذار کرد.» اگر چه بطلان ادعاهای نویسندگان عرب مبنی بر حمایت بریتانیا از ایران عهدنامه های منعقد شده بین ایران و عراق نیاز به استدلال ندارد ولی به منظور تبیین بیشتر نقش استعماری انگلیس را در تاریخ روابط مخصوصاً در تنظیم و امضای قرارداد ها در مورد تجزیه استان نفت خیز خوزستان به اختصار مورد بررسی قرار می دهیم.