آشنایی با دفاع مقدس فصل پنجم (۱۴)

آشنایی با دفاع مقدس فصل پنجم دفع تجاوز ( ۱۴ )🌷🍃🌷🍃 ادامه .طرح چند سؤال وپاسخ آن سؤال دوم :

آیا مسئوول ادامه ی جنگ پس از فتح خرمشهر ایران نبود؟ در جنگ تحمیلی رژیم عراق علیه ایران ،سه نوع پایان قابل تصور بود: اولاً، ایران مغلوب و رژیم عراق غالب شود؛ ثانیاً، عراق مغلوب و ایران غالب شود؛ ثالثاً ،یک تصمیم بین المللی جنگ را خاتمه دهد. فرض اول تحقیقا منتفی است ،زیرا اگر قرار بود که ایران مغلوب شود در همان روزهای اول جنگ که غافلگیر شده بود و در اثر درگیری با مشکلات طبیعی بعد از انقلاب آمادگی مقابله با تهاجم گسترده رژیم عراق را نداشت می‌بایست از پا در می آمد. اما دیدیم که چگونه توانست به طرز معجزه آسایی خود را تجهیز کند ودرفاصله ای کوتاه نه تنها تمامی اراضی اشغالی را از دشمن پس بگیرد بلکه به تعقیب متجاوز در خاک اونیز بپردازد و از طرف دیگر به فرموده امام راحل(ره) ملتی که با تکیه بر ایمان و اراده الهی می جنگد شکست در منطق او راه ندارد. در قرآن کریم سوره آل عمران آیه ۱۶۰ ( «ان ینصرکم الله فلاغالب لکم وان یخذلکم فمن را الذی ینصرکم من بعده.» ) فرض دوم اینکه رژیم عراق مغلوب شود که این فرض هم محقق الوقوع نبود،زیرا حامیان و متحدان رژیم عراق به هر قیمتی اجازه ی شکست رژیم عراق را نمی دادند، و دیگر اینکه در راستای حمایت از او تمامی قوانین بین المللی را نقض کردند و سلاح‌های مخرب میکروبی و شیمیایی را در اختیار او قرار دادند، و صدام حسین هم با آرامش خاطر آنها را وقیحانه علیه رزمندگان ما به کار گرفت. فرض سوم ،تصمیمات بین المللی بود که تا صدور قطعنامه ی۵۹۸ اقدام به این کار نشده بود از این رو برابر ماده ی ۵۱ منشور ملل متحد کشوری که مورد تجاوز قرار گیرد تا زمانی که شورای امنیت تدابیر اجرایی جهت دفع تجاوز اتخاذ نکند، حق دارد از خود دفاع نماید، اما به محض اینکه شورای امنیت تدابیر لازم را اتخاذ کرد، باید کشور مورد تجاوز از ادامه حملات خودداری کند ،تا شورای امنیت بتواند با طیب خاطر به فعالیت خود در زمینه ی شناسایی و تنبیه متجاوز ادامه دهد. از این رو برابر ماده ی یکم قطعنامه ی تحریف متجاوز جمهوری اسلامی ایران در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ از زمین هوا و دریا مورد تجاوز ارتش عراق قرار گرفت و تا زمان صدور قطعنامه ی۵۹۸ چون تصمیم روشنی از سوی شورای امنیت برای دفع تجاوز اتخاذ نشد ،حق داشت از خود دفاع کند و از نظر حقوقی این دفاع حتی در داخل خاک کشور متجاوز مجاز بود. اما قید تعیین مسئول مخاصمه دربند۶ قطعنامه ی ۵۹۸ حق دفاع مشروع را از ایران سلب نمود. دقیقاً ملاحظه می‌کنیم که بعد از این حجم تبلیغات دشمن و حامیان او در حول این محور که ایران ناقض حقوق بین الملل است ،متمرکز می شود ؛در حالی که قبل از آن می‌دانستند دفاع مشروع حق ایران است. بدین ترتیب ایران نه آغازگر جنگ بود و نه مسئولیتی در ادامه ی آن داشت آنچه که مسلم است مسئولیت ادامه ی جنگ به عهده شورای امنیت سازمان ملل است که به سبب فشار حامیان صدام-- به ویژه آمریکا-- در تصمیم گیری تعلل می ورزید، همچنان که اکنون در اجرای مفاد قطعنامه ی ۵۹۸ کوتاهی می‌کنند....ادامه دارد