امام خمینی (ره)خورشید انقلاب (۵۵)

 

بسم الله الرحمن الرحیم

سیره امام

حجت الاسلام والمسلمین محمدعلی انصاری

‏‏‏‏ امام در قم که بودند خیلی از شبها به خانۀ شهدا و فضلای حوزه سر‏‎ ‎‏می زدند. یک شب بنا بود به منزل یکی از روحانیونی برویم که خانه اش در‏‎ ‎‏کوچه ای بود که ماشینهای بزرگ و یا معمولی نمی توانستند به آن وارد بشوند.‏‎ ‎‏ما قبلاً کوچه را بررسی کردیم و به این  نتیجه رسیدیم که غیر از ژیان ماشین‏‎ ‎‏دیگری به آن کوچه نمی تواند برود. یک اتومبیل ژیان تهیه کرده و با امام‏‎ ‎‏حرکت کردیم. در مراجعت دوباره در همان ماشین نشستیم و از آن کوچه‏‎ ‎‏تنگ بیرون آمدیم. یکی از برادران یک پیکان تهیه کرده و به امام پیشنهاد شد‏

‎‏که بفرمایید در ماشین دیگر سوار شوید چون وضع این ماشین خوب نیست و‏‎ ‎‏هوا هم گرم است. امام فرمودند: این ماشین دارد می رود و هیچ طوریش‏‎ ‎‏نیست با همین ماشین می رویم.‏

‏‏‏‏ سطح زندگی امام از نظر تغذیه، اسکان، استفاده از وسایل شخصی و‏‎ ‎‏دیگر امور زندگی از افراد طبقه سه جامعه هم پایین تر بود. با اینکه ایشان رهبر‏‎ ‎‏یک حکومت بودند و یک شخصیت سیاسی و جهانی داشتند، اما حاضر‏‎ ‎‏نبودند حتی کوچکترین قدمی در جهت بسط زندگی شخصی شان بردارند. ما‏‎ ‎‏همواره در تأمین نیازهای زندگی امام این ترس را داشتیم که مبادا کالایی تهیه‏‎ ‎‏کنیم که از نظر قیمت بالای آن بر ما اشکال گرفته و مورد عتاب ایشان واقع‏‎ ‎‏شویم. بارها اتفاق می افتاد که امام به جهت برخی از امور از جمله رنگ آمیزی‏‎ ‎‏منزلشان، زیادی مصرف آب و برق و استفادۀ نامناسب از وسایل منزل، از ما‏‎ ‎‏بازخواست می کردند.‏

‏ امام مسئولان دفترشان را موظف کرده بودند که کارهای عمومی و‏‎ ‎‏بیت المال را از امور شخصی زندگی جدا کنند. تمام مخارج زندگی شخصی‏‎ ‎‏منزل امام از غیر از سهم امام و بیت المال تأمین می شد. ایشان برای امور‏‎ ‎‏زندگی خویش جدولی تهیه کرده بودند که مسئولان دفتر طبق آن جدول هر‏‎ ‎‏روز موظف به ارائۀ گزارش کلیه خریدها و وسایل شخصی بودند.‏

‏‏     بارها پیش می آمد که امام ما را می خواستند و به عنوان مثال می فرمودند:‏‎ ‎‏«این افزایش 10 یا 20 تومانی که در جدول دیده می شود برای چیست؟» یک‏‎ ‎‏روز مرا خواستند و فرمودند: «در منزل من روزانه سه قرص نان مصرف‏‎ ‎‏می شود، اینجا در جدول و صورتحساب یک قرص نان اضافه خریداری شده‏‎ ‎‏برای چیست؟»