امام خمینی (ره)خورشید انقلاب (۶۰)

 

بسم الله الرحمن الرحیم

سیره امام

خانم ربابه بافقی

‏‏36ـ‏‏ ظهرها که برای امام ناهار می آوردم اگر از غذایی چیزی می ماند،‏‎ ‎‏می گفتند اینها خوبه اینها را نگهدارید برای بعد.‏

‏‏37ـ‏‏ یک روز در آشپزخانه ظرف می شستم و شیر آب را باز کرده بودم آقا‏‎ ‎‏آمدند و گفتند: چرا اینقدر شیر آب باز است؟ در حالی که شیر خیلی کم باز‏‎ ‎‏بود. با اینکه من خیلی ملاحظه می کردم، باز ایشان به ما تذکر می دادند.‏

‏‏38ـ‏‏ گاهی برای امام کاهو می بردم اگر برگهای دور آن را کنده بودم، آقا‏‎ ‎‏سفارش می کردند: مبادا اینها را دور بریزید. عرض می کردم: آقا خاطرجمع‏‎ ‎‏باشید ما با اینها سالاد درست می کنیم.‏

‏‏39ـ‏‏ آقا وقتی برای کاری از اتاق بیرون می آمدند اول تلویزیون را خاموش‏‎ ‎‏می کردند و بعد از برگشتن دوباره روشن می کردند. خیلی ملاحظه می کردند‏‎ ‎‏که اسراف نشود.‏

‏‏40ـ ‏‏وقتی برای اولین بار نگاهم به اتاق حضرت امام(س) افتاد بی اختیار پیش‏‎ ‎‏خودم گفتم: واقعاً مثل زندگی موسی بن جعفر(ع) است. در آن اتاق نیمکت‏‎ ‎‏چوبی قرار داشت که روی آن تشکچۀ کوچکی بود که آقا روی آن استراحت‏می کردند. علاوه بر آن یک میز کوچک خیلی معمولی با رومیزی بسیار‏‎ ‎‏ساده ای در آن اتاق قرار داشت.‏

‏برنامۀ شام و غذای امام هم بسیار ساده و بدون تشریفات بود.معمولاً‏‎ ‎‏شامشان یک خرده ماست و خیار بود یا پنیر و خیار یا کاهو بود، یک چنین‏‎ ‎‏چیزهایی.‏

دکتر سید هبة‌الدین برقعی

‏‏41ـ‏‏ من دو بار در جماران توفیق زیارت حضرت امام را بدست آوردم.‏‎ ‎‏اولین بار که پس از ورود به منزل امام به اتاق به اصطلاح انتظار راهنمایی‏‎ ‎‏شدم، آن را خالی از هرگونه تزئینات و در نهایت سادگی یافتم و پس از آن به‏‎ ‎‏حضور حضرت امام رسیدم.‏

‏‏ ملاقات با امام در اتاقی کوچک با یک فرش بسیار معمولی و یک مبل ساده‏‎ ‎‏انجام گرفت. در مسیر بازگشت در هر دو بار امام اصرار داشتند که حتماً‏‎ ‎‏حق ویزیت من پرداخته شود و این سفارش در کنار سادگی وضع زندگی،‏‎ ‎‏بی تکلفی، فروتنی و وقار امام که در همان دقایق اول مشخص می شد، حالت‏‎ ‎‏رضای خاطر بسیار بالایی را در ملاقات کننده ایجاد می کرد