امام خمینی (ره)خورشید انقلاب (۷۰)

بسم الله الرحمن الرحیم

سیره امام

آیت اللّه محی الدین حائری شیرازی

‏‏حیاطی که امام از آن می گذرند و به حسینیه می آیند، ازآنجا که اتاق‏‎ ‎‏مخصوصشان است، با پلاستیک سفید و معمولی پوشانده بودند؛ یعنی برای‏ جلوگیری از سرما شیشه نکرده بودند.‏

دکتر حسن حبیبی

‏‏83ـ‏‏ حاج احمدآقا می گفتند امام در نجف تقریباً هیچ وقت به استراحت به‏‎ ‎‏معنای هواخوری و استفاده از ییلاق و رفتن به باغ و امثال آن نپرداخته اند و با‏‎ ‎‏وجود آنکه در لطافت روح و طبع و ذوق امام بحثی نیست، ایشان نهایت دقت‏‎ ‎‏را داشته اند که نظیر همۀ مردم ایران که زیر فشار هستند، زندگی کنند. ‏

‏‏     در پاریس نیز امام به محض آنکه در نوفل لوشاتو مستقر شدند، همین‏‎ ‎‏رویه را از همان ابتدا پیش گرفتند و با وجود آنکه معلوم بود که حال و حوصلۀ‏‎ ‎‏استفاده از لطافت هوا را دارند، تکلیف را مقدم بر این امر قرار دادند و به‏‎ ‎‏محض آنکه لازم دیدند که کنج اتاق بنشینند چنین کردند. روزهای اول که‏‎ ‎‏هنوز خانه ای برای محل اقامت و اقامۀ نماز پیدا نشده بود از لحاظ زندگی به‏‎ ‎‏امام سخت می گذشت. دو سه اتاق توی هم بود که بیش از یک در ورودی‏‎  ‎‏نداشت و حضرت امام در اتاق عقب می نشستند و البته همواره عده ای در‏‎ ‎‏اتاق جلو بودند و هنگامی که ایشان می خواستند وضو بگیرند، باید از این اتاق‏‎ ‎‏عبور می کردند، ولی ایشان همواره با نهایت آرامش و با روحیۀ طلبگی با این‏‎ ‎‏وضع برخورد می کردند.‏

‏‏84ـ‏‏ امام تأکید داشتند کوچکترین خرجی هم که می شود محاسبه شود و من‏‎ ‎‏نیز مطابق امر ایشان سیر تا پیاز را حساب می کردم و آقا نیز از این بابت‏‎ ‎‏خوشحال بودند. وقتی قرار شد به محل جدید درنوفل لوشاتو برویم، در‏‎خدمتشان بودم. حاج احمدآقا گفت امام می فرمایند در کار هزینه ها دقت کنید‏که چیزی از قلم نیفتد. من خدمتشان گفتم حضرتعالی خاطرتان از این جهت‏‎ ‎‏آسوده باشد.ما حتی سعی می کنیم پول بنزین از فرودگاه به شهررا بحسابتان‏‎ ‎‏ منظور کنیم وتا حد ممکن طوری عمل خواهد شد که ان شاءاللّه در این زمینه‏‎ ‎‏مسئله ای نباشد.‏

‏‏ امام این طرز کار را تأیید فرمودند. در نوفل لوشاتو امام زندگی ساده و‏‎ ‎‏بی آلایش خود را شروع کردند. امام در این خصوص نیز همان تأکیدات‏‎ ‎‏همیشگی شان را داشتند و تذکر می دادند که باید مواظب باشید تا آنجا که‏‎ ‎‏میسر است حتی یک دینار اضافه خرج نشود. می فرمودند من فقیر هستم،‏‎ ‎‏مواظب باشید اسراف نشود، بیهوده خرج نشود و خلاصه همان زندگی ساده‏‎ ‎‏و محدود خودشان را داشتند.