امام زمان (عج)(۵۱)عنایت خاص به جامعه شیعه
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا بقیه الله
«عنایات خاص به جامعه شیعه»
در این روزگار، به میمنت وجود مقدس حضرت صاحب الزمان علیه السلام تمام خلایق روزی میخورند و آسمان و زمین پابرجا است .
در حقیقت ریزه خور وجود مبارک اقامون امام زمان هستیم
حضرت امیر المومنین علیه السلام فرمودند:"اگر زمین یک ساعت از حجتی خدایی خالی باشد، ساکنان خود را فرو می برد."
انچه به هستی قوام داده و ان را حفظ کرده حجت خداست
با این همه عنایت خاص آن پیشوای غایب به جامعهی شیعه، که در کلام نورانی حضرتش به مرحوم شیخ مفید متجلی است _ وظیفه شیعیان جهان را سنگین و سنگین تر می کند :
"ما در رعایت حال شما کوتاهی و رهایتان نمی کنیم. اگر چنین نبود، محنت و گرفتاری بر شما نازل میشد و دشمنان شما را ریشه کن می کردند."
حق تعالی راه رسیدن به کمال را در تبعیت از حجت خود قرار داده کمال ادمی تقرب به حق تعالیست و این امر میسر نمیشود الا در سایه امام زمان حرکت کنیم
همچنین از آن حضرت نقل شده است که فرمودند:" اگر اینگونه نبود که ما دوستدار اصلاح کار شماییم و به شما نظر لطف و رحمت داریم، از توجه و التفات به شما، به خاطر کارهای ناپسندتان، احتراز می کردیم."
دنیایی که ما در ان زندگی میکنیم چون جنگلی است مملو از حیوانات درنده و حریص و بی رحم
این حیوانات برای استثمار زیر دستان گاها متحد و گاهی مسابقه میگذارند بدتر از ان گاهی اسباب تفریح برایشان دریده شدن ضعیفان میشود حال هر گروهی قدرتمند تر باشد باید بی رحم تر باشد تمام قوانین اجتماعی باید برای قدرتمند در جهت خونخوار تر شدن او باشد والا مانع به طرز وحشیانه از مسیر برداشته میشود در این میان شیعه که اعتقاد به رحمها بینهم دارد برای زندگی شرافتمندانه به روح لطیف در رابطه با ضعیف دارد چگونه میتواند در مقابل نظام سلطه دوام بیاورد یا اورده است
میرسیم به اینجا که تا به امروز ولی نعمت ما مدد کار ما بوده اما من چقدر از لطف ایشان بهرمند شدم
آیا با آگاهی از این همه لطف و احسان و بزرگواری و عنایتی که امام زمان به جامعه شیعه دارند، احساس شرمندگی به آدمی دست نمی دهد؟
آیا نباید به فکر جبران بی وفایی ها، نامهربانی ها و جفاهایمان نسبت به امام مهربان خویش بیفتیم؟؟؟
در خاتمه این بخش ،تذکر این نکته لازم است که اگر بر اهمیت دعا برای تعجیل فرج تاکید می گردد، تصور نشود که خدای نکرده امام عصر نیازمند دعای مردم اند.
میدانیم که خدای تبارک و تعالی هیچ احتیاجی به بندگان خویش ندارد و در قرآن کریم می فرمایند :"اگر شما و همه اهل زمین کافر شوید، خداوند از همه بی نیاز است."
به همین سان، آن خاندان پاک نیز از خلق خدا بی نیازند؛ چنان که حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام فرمودند :"همگان به او (حضرت مهدی علیه السلام )نیازمندند و او به هیچکس نیازی ندارد."
لطف او از سر نیاز نیست از کریمی اوست
اگر به مثل، امیر مومنان مردم را به جهاد با ناکثین و قاسطین و مارقین فراخواندند یا "هَلْ مِنْ ناصرٍ یَنصُرنی" حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در صحرای کربلا طنین انداز گردید یا امام عصر علیه السلام شیعیان را به دعا برای فرج خویش دعوت می کنند، نه از باب نیاز آن برگزیدگان و عزیزان خدا به مردم است؛ بلکه این از دلسوزی برای هدایت و رستگاری انسان ها ناشی میگردد؛
همانطور که شهدای کربلا با یاری حضرت سیدالشهدا در پیشگاه خداوند، به مقامی دست یافتند که مورد غبطه و حسرت همگان قرار گرفتند .
حضرت ولیعصر علیه السلام در یکی از توقیعات میفرمایند:" به من رسیده است که گروهی از شما در دین به تردید افتاده و در دل نسبت به اولیای امرتان شک و حیرت کرده اید و این مایه غم ما شده است؛ البته به خاطر خود شما نه برای خودمان؛ زیرا که خداوند با ماست و با بودن او، نیازی به دیگری نداریم و حق با ماست. بنابراین اگر کسانی از ما دست بردارند، این هرگز ما را به وحشت نمی اندازد. ما ساخته شدگان خداییم و مردمان ساخته شدگان ما