امام زمان (عج)(۶۳)
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا بقیه الله
السلام علیک صاحب المرای والمَسمع...سلام بر تو ای که صاحب دیدگاه و صاحب شنیدن خدای هستی.
مولای من تو حجت خدایی و واسطه لطف خدا برای خلایق هستی انچه در عالم هستی موجود است با اذن الهی در ید قدرت توست
وقتی غیبت و حضور حضرت برای ما فرقی نکند می توانیم خدمت حضرت برسیم. یعنی متوجه باشیم که او دائما ما را می بیند.
غیبت امام برای کسی است که از امام محروم است کلاس درس استاد برپاست تنها کسانی از کلاسدرس بهره مند میشوند که مشتاق و حضور حقیقی دارند نه حضور واقعی
همانطور که نور پیامبر(صلوات الله علیه و آله) باعث می شود دیوار عیوب و دورویی ها از بین برود،اگر چشم حضرت ولی عصر به ما بیفتد اجازه تداوم نقص را به ما نمی دهد.
این من هستم که با گناه و غفلت خود را از نگاه امام محروم میکنم
پس اگر هنوز نقص داریم چون در چشم انداز نگاه حضرت قرار نگرفته ایم.
مولای ما!
درست است که یک ذره نقص چشمگیر نیست. اما همان نقص فریاد از دوری من است اعتراف میکنم درخواست یاری دارم.
مولای ما!
اگر دیدنی نیستیم، صدای ما هم شنیدنی نیست؟ (المسمع)
ما مرتبا ذکر شما و اجداد مطهرتان را بر زبان می آوریم و از شما خواهش می کنیم همان ها را بشنوید.مدد کن اقای تا انگونه که مرا به شما میرساند بشود
اگر صدای من بُرد ندارد به دل علما ؛ بزرگان ؛شهدا ؛پدر و مادرخواهش می کنیم بیانداز تاصدای مرا را به شما برسانند.
مولای ما!
شما هیچگاه شنیدنتان تعطیل نمی شود و اینکه صدای ما را نمی شنوید بدلیل غریبه بودن و جفاکار بودن و شاکی بودن ماست.صدای به جهت جلب توجه شما نیست آخر صدای غریبه و جفاکار و شاکی که شنیدن ندارد.
مولای ما!
با تو در مقابل چشمان خدا قرار داد میبندم و دل را اسیر تو میکنم اما مدتی که الوده بودم از شما می خواهم این اسیر را به اسارتگاهش(پناه شما) بر گردانید.
یدالله و قدرت الله شما هستید.
من تعهداتم را شکستم ، شما دستی به میدان بیاور و قدرتی نشان بده و شکستگیهای ما را بست بزن تا شکست آن معلوم نباشد
