امام زمان (عج)(۶۸)
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا بقیه الله
امام زمانی که امروز من و شما به نحو دیگری به ایشان عرض ارادت می کنیم ، وجودی است که از ما به خود ما نزدیکتر است. زیرا امام زمان جلوه کامله اسامی حضرت حق است و وقتی ما به خدای سبحان عرض می کنیم :"یا من هو اقرب من حبل الورید"( ای خدایی که از رگ گردن به من نزدیکتری) امام زمان نیز بعنوان جلوه حق، از رگ گردن به ما نزدیکتر است .
در کتاب مهر تابان نقل شده است که بایزید بسطامی زمان حضرت امام جواد علیه السلام بدنبال امام جواد علیه السلام می گشت که یکباره ندایی در درونش شنید که : من در درون تو هستم کجا دنبال من می گردی؟
دوست نزدیکتر از من به من است
وین عجب بین که من از وی دورم
در ادعیه نیز می خوانیم :
باسمائک التی مَلأت اَرکان کلشیء ....
خدا را به اسمائی قسم می دهم که پایه های هرچیز را پر کرده و درون هرچیزی قرار گرفته است.
اگر در دعای ندبه اَیْنَ اَیْنَ می گوییم و طالب امام می شویم در واقع طالب حقیقت و ریشه و فطرت خود می شویم و فی الواقع واکاوی خودمان است تا لایه ها را کنار بزنیم و به وجود امام در درون خود پی ببریم و به حقیقت بسیار نزدیک شویم .
فاصله بین ما و امام ، نفسانیات ماست و به مجرد رها شدن از نفسانیات ، حضور را ادراک می کنیم .
اگر طاهر بشویم ، حضرت خودشان به ما نزدیک می شوند .
آیه الله بهجت می فرمودند:
چقدر بگویم امام زمان(ع) در دل هر شیعه یک مسجد دارد و لذا نباید اجازه دهیم دل به نجاست آلوده شود.
زیرا همیشه مقتضی موجود است اما مانع(نفسانیات) مرتفع نشده است.
