امام زمان (عج) (۷۹)
بسم الله الحمن الرحیم
السلام غلیک یا بقیه الله عج
ﻋﺪﻡ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭ ﺟﻬﻞ ﻋﻤﻮﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﻭ ﻧﺤﻮﻩ ﻱ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ،ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ (ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻼﻡ) ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻇﻮﺍﻫﺮ ﺩﻳﻦ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭﻱ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺭﻭﻳﺖ ﺑﺼﺮﻱ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﭘﻲ ﺭﻳﺸﻪ ﻛﻦ ﻛﺮﺩﻥ ﺗﺸﻴﻊ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
این جهل مقدمه ای شده که ما به ادرس غلط در رابطه با امام زمان عج دل خوش کنیم و روز به روز از امام دور تر شده تا چایی که در نقطه مقابل قرار میگیریم
شیطان با ادرس غلط ما را با امام دروغین سر گرم میکند
ﺍﺻﻞ،ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺑﻄﻦ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻭﺍﺟﺒﺎﺕ ﻭ ﻣﺴﺘﺤﺒﺎﺕ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻄﻦ ﺍﺳﺖ. ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺎﻧﺪ.این ممکن نیست الا با راهنمایی امام زمان عج
با ادرس غلط امام را فریاد میزنیم طوری که صدای ما بر صدای امام زمان غلبه میکند اجازه نمیدهیم هیچ صدای از صدای ما بالاتر برود فقط صدای ما
ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻔﻬﻤﻴﻢ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ(ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ) ﺭﺳﻴﺪﻥ ،ﻧﻪ ﺍﺳﺘﺸﻤﺎﻡ ﺑﻮﻳﻲ ﺧﻮﺵ ﻭ ﻧﻪ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ،ﺑﻠﻜﻪ ﺳﻴﺮﻱ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﻭﻧﻲ،ﺳﻴﺮﻱ ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺍﺳﻤﺎﺀ ﻭﺟﻮﺩﻱ ﻭ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺷﺪﻥ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ.
اطاعت از حکم خدا و ائمه ع راه رسیدن به امام زمان را هموار میکند ترک محرمات انجام واجبات
جوینده امام زمان عج باید عالم و عاقل و عامل به تکلیفش باشد و تا رضایت امام زمان را در انچام اعمال نداشته باشد چشم درون کور است و نمیگذارد بفهمی امام زمان ترا میبیند تو محروم از او هستی
ﺳﻴﺮﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻣﺠﺎﻫﺪﻩ ﻭ ﺗﻼﺵ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﻓﻘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﻥ ﺻﻔﺎﺕ ﺭﺫﻳﻠﻪ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﻴﺴﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.
ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﺍﻳﺖ "ﻣﻦ ﻣﺎﺕ ﻭ ﻟﻢ ﻳﻌﺮﻑ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﻣﺎﺕ ﻣﻴﺖﺓ ﺟﺎﻫﻠﻴﺔ" ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ- ﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ(ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ) ﺭﻫﺎﻳﻲ ﻳﺎﺑﺪ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻠﺰﻡ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻓﻘﻬﻲ ﻭ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺻﺎﺩﺭﻩ ﺍﺯ ﺷﺮﻉ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺎﺷﺪ...______
چگونه است که دم می زنیم از اینکه:
اگر در کربلا بودیم هرگز اماممان را تنها نمی گذاشتیم...!
و نمی بینیم امروز را که چگونه تنهایت گذارده ایم...!
یا ابن الحسن(عج)، غریب و تنهایت گذاشتیم
و تو خوب با بهانه هایمان آشنایی...!
می نالیم از غم نانمان...!
می نالند از غم دنیایمان...!
و این که فرصتی نداریم تا آن چنان که باید به اماممان بپردازیم...!
در فرصت سوزی نسبت به امام زمان مهارتی پیدا کرده ایم از دست دادن فرصتهایی که امام برای ما مهیا میکند دیوانی بلند بالا داریم
و به یاد می آورم گفتار آنان را که به بهانه هایی مختلف چگونه جدت حسین (ع) را در صحرای کربلا تنها گذاردند...!
دنیا فرقی نکرده است مولای غریبم...!
دنیا همان دنیاست اما رنگارنگ و دلفریب تر...!
و ای کاش در می یافتیم غریبی مهدی فاطمه را...!
ای کاش می دانستیم که این سوز و گداز تو، برای این است که از سیاهی شب نجاتمان دهی...!
گوش هامان سنگین شده است مهدی جان...!
گوش هامان سنگین شده است...!
و ای کاش نه به لقلقه ی زبان، که یقین می دانستیم از حالمان غافل نمی شوی...!بیشتر از خودمان غصه دار ما هستی
ای کاش در می یافتیم که غم نانمان را فراموش نمی کنی...!
و ای کاش می دانستیم که چشمان تو در همه حال نظاره گر ماست...!
و ای فراموش نمیکردیم بدون کمک تو شیطان هزاران با ما را هلاک کرده بود
و با اعمال خیرمان شاد و با اعمال زشتمان دل شکسته می شوی...!
اما دعا می کنی در حقمان...
بعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَیْهِمُ الزُّهْدَ فِی دَرَجاتِ هذِهِ الدُّنْیا الدَّنِیَّةِ، وَ زُخْرُفِها وَ زِبْرِجِها، فَشَرَطُوا لَکَ ذلِکَ وَ عَلِمْتَ مِنْهُمُ الْوَفاءَ بِهِ؛
خداوندا تو با اولیائت شرط کردی که جذب دنیا و زر و زیور آن نشوند و در مقابل همه تلخی‌ها و آزمایش‌ها مقاومت کنند؛ آن بزرگواران این شرط را پذیرفتند و تو دانستی که آنان به آن شرط وفادارند و انواع الطاف ویژه را بر آنان سرازیر کردی.
آری، اگر فروشنده از خریدار سند و ضامن بخواهد و او نیز سند و ضامن را بیاورد و فروشنده به آن سند و ضامن اطمینان کند اجناس خود را در اختیار او می‌گذارد.
هر انسانی برای بی وفایی‌های خود به خداوند نمونه‌هایی سراغ دارد که در وقت امواج دریا خدا را صدا می‌زند؛ امّا تا کشتی به ساحل رسید، خدا را فراموش میکند.
انسان با خدا شرط میکند که اگر اموالی نصیبم شود، از آن به فقرا هم می‌دهم؛ امّا همین که ثروتمند شد، خدا را فراموش میکند: «فلما اتاهم من فضله بخلوا به».
خداوند کریم نیز بارها از بی وفایی مردم به تعهدات و شرط‌ها سخن گفته و از آن گلایه کرده است.
در این بیان امام حسین (ع) هم در آن روز که بر دوش پیامبر نشسته بود، راضی بود و هم روزی که در کربلا زیر سم اسب رفت و به شهادت رسید شعار خدایا من راضی هستم را سر داد
