باسربازولایت درمکتب سلیمانی (۱)
بسم الله الرحمن الرحیم
قصه مردان بزرگ را باید ازانتهای زندگیشان تعریف کرد توصیف رهبری از سردار شهید قاسم سلیمانی... "بهشت؛ پاداش معامله با خداست" "سلاماً علی من حاربَوا الّیل و عِند الصّباح بالاکفانِ قد عادوا ... سلام بر کسانی که شب را میجنگند و صبح هنگام،با کفن باز می گردند رسم است وقتی بزرگی یا مسئول مملکتی رخت سفررا میپوشد و میرود به یادش دسته گلی را بر میز و صندلی او می نهند. عجبا هرچه می گردیم دفتر کار سردار سلیمانی را نمی یابیم. میز و صندلی اورا نمی یابیم. خدایا دسته گلهای مان را کجا ببریم. کجا بگذاریم... راستی دوستان؛ شما هیچ عکسی از سردار دارید که پشت میزی نشسته باشد. شما هیچ عکسی از سردار سلیمانی دارید که مردم پشت دفتر کارش منتظر باشند. تا گلهای مان را آنجا ببریم. بله یادمان می آید عمده محل کارش پشت خاکریزها بود ودفترکارش سنگری بود که از چند گونی خاک پرشده بود. قبل از هرکاری به این نکته توجه کنید که شهید سلیمانی هیچ وقت به پشت میز نشستن و دستور دادن بسنده نکرد! فرمان حمله و مقاومت نمی داد و بعد خودش پشت جبهه کنار بخاری یا زیر باد کولرگازی بشینه!... همیشه تو دل ماجرا بود... یه کم یاد بگیریم... دل ها بسوزد به حال دسته گلهایی که حسرت نشستن برصندلی حاج قاسم به دل شان ماند ولی عطرشان دنیا گیرشد. ای مرد، عزیز دل، بزرگی عزت وغرورمان ریشه در پشت خاکریز نشینی و سنگر نشینی تو دارد.
