بخیل حساب های جهنم راپرمی کند

💠 قصار الایات 🔷🔶 سَیُطَوَّقُونَ مَابَخِلُواْ بِهِ یَوْمَ الْقِیمَةِ به زودى آنچه را که بخل کرده ‏اند در روز قیامت، [به صورت] طوقى بر گردنشان آویخته می ‏شود سوره مبارکه آل عمران- آیه 180 🖌 سید‌مصطفی حسینی‌راد «بُخل» یکی از صفات رذیله است که هم خود شخص را آزار می‌دهد و هم دیگران را. زیرا افراد بخیل، نه خودشان از مال و دارایی‌شان لذت و بهره‌ای می‌برند و نه اجازه می‌دهند دیگران از این دارایی استفاده کنند. به همین دلیل شخص بخیل، شخص منفوری است. صفت «بخل»، هم در آیات قرآن و هم در احادیث، مورد نکوهش قرار گرفته است. مولای متقیان حضرت علی(ع) ریشه «بخل» را در «حرص» می‌دانند و در این باره می‌فرمایند: « از حرص بپرهیزید که پیشینیان شما در نتیجه حرص هلاک شدند. حرص آنها را به بخل وادار کرد و بخیل شدند. به قطع رحم وادار کرد و قطع رابطه کردند با خویشاوندان. به بدى وادارشان کرد و بدکار شدند». پیامبر اکرم(ص) نیز می‌فرمایند: « من ادب آموخته خدا هستم و على(ع)، ادب آموخته من است. پروردگارم مرا به سخاوت و نیکى کردن فرمان داد و از بخل و سختگیرى بازَم داشت». خداوند متعال نیز در صدر آیه مورد بحث می‌فرماید: «آنان که در نعمتی که خدا به آنها عطا کرده است بخل می‌ورزند، نپندارند که در بخل ورزیدن برایشان خیر است؛ نه، شر است» و در ادامه تأکید می‌کند: «در روز قیامت آنچه را که در بخشیدنش بخل می ورزیدند چون طوقی به گردنشان خواهند آویخت و از آن خداست میراث آسمانها و زمین و او به هر کاری که می‌کنید آگاه است». انسانهای بخیل، تصور می‌کنند با خرج نکردن اموال و نبخشیدن و هزینه نکردنش برای خانواده و دیگران، خیری به آنها می‌رسد و مثلاً ثروتمند می‌شوند در حالی که درست برعکس است زیرا «خیر» در بهره‌مندی و استفاده از اموال در راه خداوند است و مالی که بدون استفاده تنها ذخیره شود جز شر و بدبختی و حساب و کتاب سنگین در دنیا و آخرت، چیزی برای انسان نخواهد داشت. انسان سخاوتمند، هم خود و خانواده‌اش را از دارایی‌اش بهره‌مند می‌کند و هم با نیکی کردن به دیگران در دنیا و آخرت آبرومند است و از ثواب دنیا و آخرت بهره‌مند می‌شود. افزون بر آن حساب و کتاب آسانتری خواهد داشت و برای مالی که انباشته کرده و پس از مرگش دیگران آن را برده‌اند و خورده‌اند، نباید حسابی پس بدهد. اموالی که در دنیا در راه خیر استفاده نشده یا در راه شر استفاده شده، طوق لعنتی است که در قیامت بر گردن صاحبش می‌افتد و باعث سقوط سریعتر او در دوزخ می‌شود. اموالی که تا شخص زنده است از آن استفاده نمی‌کند و آن را انباشته می‌کند بدون شک پس از مرگش نیز در راه خیر استفاده نمی‌شود و معمولاً صرف خوشگذارانی وارثانی می‌شود که با این اموال گناه می‌کنند و شخص بخیل بدبخت در گناه آنها نیز شریک است. آری! بخل ورزیدن، مصداق بارز حمل کردن هیزم جهنم است. هیزمی که در دنیا بارش بر دوش شخص بخیل است و در آخرت حرارت آتشش. ماه مبارک رمضان فرصتی است برای استفاده بهینه از اموالی که خداوند در اختیارمان قرار داده است. فرصتی برای ذخیره کردن این اموال در حسابهای بهشتی!