برادراحمد (۴۳)
بسم الله الرحمن الرحیم
عملیات فتحالمبین شامگاه ۸ فروردین ۶۱ با دستیابی ۱۰۰ درصد نیروهای ایران به اهداف طراحیشده به پایان رسید. پس از پیروزی و پایان عملیات، صبح روز پنجشنبه ۱۲ فروردین ۶۱ نیروهای تیپ ۲۷ پس از ۳ روز استقرار شبانهروزی در مناطق آزادشده فتحالمبین و تحکیم خطوط پدافندی، به پادگان دوکوهه برگشتند. جالب است که نیروهای تیپ به مرخصی نمیرفتند در حالی که اکثر نیروهای تیپ بیش از یکماه بود که درگیر اموزش و عملیات بودند و فرصت رفتن به مرخصی را نداشتند و خانواده ها هم چشم انتظار بودند از طرفی کام انها بعد از این همه تلاش با یک پیروزی بزرگ شیرین شده بود و شادی این پیروزی را در رفتار مردم اندیمشک و شوش و دزفول و شوشتر میدیدند و متوسلیان با قسمدادنشان به جان امام خمینی (ره) آنها را راهی مرخصی کرده است.
کل تلفات تیپ ۲۷ در مراحل چهارگانه عملیات فتحالمبین، ۹۳ نفر بود. یکی از سخنان تاریخی و جالب متوسلیان پس از پیروزی در عملیات فتحالمبین درباره برداشت بیگانگان از دفاع ایران از خاک خود است: «اعتقاد هم داریم که صدام، بهحسب یکسری محاسبات خرد و کلان سیاسی و نظامی، میخواهد عقبنشینی کند؛ یعنی ارتش عراق را ببرد عقب، تا مرز بینالمللی. ولی ما به یاری خدا، نباید او را آرام بگذاریم. حالا مجامع بینالمللی اسم ما را هرچه هم که میخواهند، بگذارند. اسم ما را بگذارند "متجاوز"، "زورگو"، "قلدر"… هر اسمی که دلشان خواست، میتوانند روی ما بگذارند، ولی ما باید صدام و جریان صدامی را انشاالله از بین ببریم.» متوسلیان در جای دیگری از همینسخنانش که عصر پنجشنبه ۱۲ فروردین ۶۱ در جلسه مشترک فرماندهان تیپ ۲۷ و تیپ ۷ ولیعصر دزفول در پادگان دوکوهه ایراد شدهاند، گفته است: «البته ضربه بعدی از حساسیت به مراتب بیشتری برخوردار است. یعنی دیگر برای آمریکا در منطقه، مساله تبدیل میشود به مساله مرگ و زندگی.» در همانجلسه، فرمانده تیپ ۷ ولیعصر خطاب به متوسلیان سخنانی دارد که بیانگر آرمانهای نیروهای مسلح ایران در آنبرهه است: «همچنان که خود شما برادر حاج احمد هم فرمودید، بتوانیم در جبهههای گوناگون، نهتنها در خوزستان بلکه در جبهههای خارج از کشور هم، ضد تمامی دشمنان اسلام و در رأس آنها آمریکا، دوش به دوش همدیگر بجنگیم
تیپ های 27 محمد رسول الله ص و 7 ولی عص عج در تمام دوره عملیات دوشادوش هم عملیات را پیگیری میکردند و در پادگان دو کوهه هم تیپ های فوق کنار هم حضور داشتند