تربیتی (3) مخصوص والدین

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 بچه‌ای می‌تونه از خودش دفاع کنه؛ که اعتماد به نفس داشته باشه.
بچه‌ای می‌تونه در مقابل زور ” نه” بگه؛ که اعتماد به نفس داشته باشه.
بچه‌ای می‌تونه حرفش را بزنه؛ که اعتماد به نفس داشته باشه.
بچه‌ای می‌تونه سر کلاس دستش را بلند کنه و جواب معلمش را بده؛ که اعتماد به نفس داشته باشه.
بچه‌ای می‌تونه بیاد به مامان باباش بگه که کسی اذیتش کرده؛ که اعتماد به نفس داشته باشه.
بچه‌ای می تونه خواسته‌اش را بیان کنه؛ که اعتماد به نفس داشته باشه.
بچه‌ای حقیقت را بیان می‌کنه؛ که اعتماد به نفس داشته باشه.
نوجوانی به خودش افتخار می‌کنه که در دوران کودکیش روی عزت نفس و اعتماد به نفس او کار شده باشه.
نوجوانی به سیگار نه میگه که عزت نفس و اعتماد به نفس داشته باشه.
.
اگه تمایل دارید فرزندتان این خصوصیات را داشته باشه، باید روی پرورش اعتماد به نفس و عزت نفس کودکتان کار کنید.
.

بهترین …
 مادری که همواره کودکش را دعوا میکند و کودک را به زور مجبور می کند کارمشخصی را انجام دهد و بچه چون ضعیف است، درآخر باگریه قبول می کند

این اتفاق چندسال بعد یک بار دیگر اتفاق خواهد ولی این دفعه برعکس است

آن کودکی که اشتباه تربیت شده است حالا نوجوانی قوی شده است و زورش به مادرش می رسد و بازور به خواسته اش می رسد و درآخر گریه مادر را دَر می آورد
 

 

 کودکى که معمولاً نق می‌زند و ناله می‌کند، معنى اش آن است که احساس ضعف و ناتوانى مى کند و ظاهراً از عهده ى مشکلش بر نمى آید و فکر مى کند فقط باید گریه کند.
کودکى که رفتار رئیس مآبانه و کنترل گر دارد، معنى اش آن است که، نگران است مبادا کمبودها و نقاط ضعفش را کسى متوجه شود.
کودکى که خواهر یا برادر هایش را مسخره مى کند یا با آنها رقابت مى کند،معنى اش آن است احتیاج دارد که احساس کند از آنها با ارزش تر است و احتیاج به ارتباط بیشترى با والدین دارد.
کودکى که به حرف شما گوش نمی دهد به دلیل آن است که،احساس مى کند خواسته هایش از طرف شما مورد بى توجهى قرار گرفته است.
کودکى که یاغى و سرکش است به دلیل آن است که دوست دارد که قدرتمند و شایسته شناخته شود.
کودکى که به شما بى احترامى مى کند در واقع احساس مى کند با شما به اندازه کافى در ارتباط نیست.

 

 

#کنترل_عصبانیت

هنگامی که والدین به طور کار آمد هیجان های خود را مهار می کنند، فرزندان شان هم یاد می گیرند تا به همین شیوه عمل کنند. روشی که والدین برای مدیریت خود در شرایط انفجاری (عصبانیت بیش از حد) به کار می برند، الگویی برای فرزندشان می شود تا به هنگام خشم یا اندوه از آن الگو تبعیت کنند.
بنابراین کنترل خشم و عصبانیت چیزی است که همه والدین به آن نیازمندند. خود مهار گری روشی برای کمک به والدین است تا از وارد کردن صدمه به فرزندشان اجتناب کنند. با کسب این مهارت، والدین خواهند توانست تا با فرزندشان به شیوه هایی موثر حتی در لحظات تنش زا، تعامل کنند.

مثلا وقتی کودک ما شاهد است که به نظر خیلی عصبانی می آییم، خشم خود را فرو بخوریم و سکوت کنیم و چند دقیقه ای از او بخواهیم محیط را ترک کند تا کنترل خود را دوباره به دست آوریم، او نیز از این شیوه استفاده خواهد کرد.…
 

 

 

 صرف این‌که دائما به کودک تذکر بدهید “مودب باش، درست بشین، سلام کن و…” نه تنها مهارت‌های اجتماعی کودک افزایش نمی‌یاد بلکه اعتماد به نفس او نیز کاهش پیدا می‌کند.
کودک نوپا تصوری که شما از ادب و تربیت دارید، ندارد. این‌طور نیست که اگر کودک شما در 2 سالگی سلام نکرد، در بزرگسالی هم سلام نکند. او مفهوم سلام کردن را نمی‌داند و شما هم قادر نخواهید بود با هیچ منطقی این موضوع را به او تفهیم کنید. او باید خودش آمادگی لازم را پیدا کند.
پس به هیچ وجه کودک نوپا را مجبور به سلام کردن نکنید و برای سلام کردن صرفا از تکنیک جدول تربیتی “ترغیب و تشویق” استفاده کنید. هیچ‌ وقت به او برای انجام ندادن رفتارهای اجتماعی احساس شرم و گناه ندهید و از جملاتی مانند: بد و زشت است و گناه و… استفاده نکنید. اصرار و خواهش هم در انجام این رفتار‌ها تاثیری نخواهد داشت.
 

 

 

 برخوردهای «حالی به حالی» والدین با بچه ها آسیب زننده ترین رفتار با آنها است!
در این برخورد والدین هر موقع حال خودشان خوب باشد، با فرزند خود برخورد خوبی داشته و هر زمان حالشان بد است، او را تخریب می‌کنند!

تا زمانی که والدین با این شیوه “حالی به حالی” با فرزندشان برخورد کنند، او در مورد تصمیم هایش گیج می‌شود و فکر می‌کند مشکل از اوست و این شیوه غلط تربیتی به نسل‌های بعدی نیز تعمیم می‌یابد همانطور که رفتارهای غلط امروز والدین نیز نشان‌دهنده همین تربیت نادرست نسل ‌های گذشته است.

 

کودکانی که به دیدن فیلم های ترسناک عادت می کنند:

آستانه هیجانشان از حد معمول بالاتر می رود و به همین خاطر در زندگی روزمره واکنش های شدیدتری نسبت به همسالان خود نشان می دهند.

به مرور نسبت به برخی تصاویر غیرواقعی و دور از ذهن، توهم پیدا کرده و در عالم بیداری و رؤیا با آنها درگیر می شوند.

تماشای این قبیل فیلم ها، می تواند بر الگوی خواب کودک نیز تأثیر ناخوشایندی بگذارد و با کم کردن خواب کودک، مسیر رشد طبیعی او را مختل کند.

بخوانید و همرسانی کنید..

 

jfrn.ir جبهه فرهنگی راویان نور