حتما بخونید
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 حتما بخوانید! یکی از اصطلاحات پرکاربرد در قرآن کلمه انفاق است که یکی از وظایف اجتماعی مسلمانان شمرده شده است و هم اهمیت زیادی به آن قائل هستیم. منتها ما مرز بین انفاق و پول خرج کردن را خلط کرده ایم. خرج کردن این است که انسان مبلغی را در هر موردی که بخواهد هزینه کند ولی انفاق یک عبارت دینی است و خرج کردن هایی را شامل می شود که مطالبه خداوند باشد. در زبان عربی نفق به تونلهای جاده و شکاف هایی که توسط حیوانات در زیر زمین ایجاد می شود نفق می شود. انفاق برگرفته از همین کلمه است و دلالت میکند بر اینکه خداوند با تشویق به انفاق از ما می خواهد با هزینه مال خود شکاف ها و خلاء ها را پر‌کنیم و ضعفهای موجود را پوشش دهیم ولی اغلب خرج هایی را که نامش را انفاق یا احسان گذاشته ایم از مسیر اسلامی خارج شده و خلائی را پر نمی‌کند. سفره‌های احسان امواتمان گرسنگان را سیر نمی کند چون ما فقرا را اصلا دعوت نمی کنیم. سر سفره های افطار ماه مبارک رمضان افراد توانمند را دعوت می کنیم. سفره های زیارت هم همینطور، اینها هیچ خلا و شکافی را پر نمی کنند پس انفاق نیستند پول خرج کردن هستند و چه بسا اسراف هم باشند. حتی اگر کسی هزینه ساخت گلدسته مسجدی را عهده دار شود در حالی که در منطقه فردی وجود دارد که هزینه نسخه و درمانش را ندارد انفاق نیست چون با وجود آن فرد مستمند شاید گلدسته و حتی محراب مسجد هر چند در جای خود خیلی مهمه شکاف به حساب نیآیند و جزو اولویت انفاق نباشد. شاید به همین خاطر باشد که رهبر معظم انقلاب در کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن فرموده اند انفاق کار همه کس نیست، انفاق کار مردمان باهوش است کسانی که خلأها و نیازها را میفهمند و آن خلأها را پر می کند. به نظر میرسد دوران کرونا به ما فرصتی داده است تا در برخی رویه های غلط بازبینی کنیم. ما اگر هزینه هایی را که در ظاهر برای خدا انجام می دهیم و درواقع هم اخلاص داشته باشیم و صرفا به فکر دیده شدن و حرف مردم نباشیم با هزینه ناهار ۲۰۰ نفر در فلان رستوران می توانیم ۲۰۰ گونی برنج متوسط خریداری کرده و ۲۰۰ خانواده گرسنه را چند ماه مهمانی بدهیم. کرونا با تمام بدی ها و رنج هایی که با خود به همراه آورده این نوید را می دهد که برخی از آداب و رسوم ما عوض خواهد شد. خدا کند خرج کردنهای ما را به انفاق تبدیل کند که قطعا هم آرامش دنیا را به ارمغان خواهد آورد هم رضایت پروردگار را. 🔶👆🏼👆🏼👆🏼💥💥💥
