دست نوشته های داود(۶۰)
بسم الرحمن الرحیم
۲۷۰-قضاوت در مورد دیگران انتقاد نیست توهین است متاسفانه ما در مورد دیگران قاضی هستیم ولی برای خودمان وکیل هستیم قضاوت برای خودش جایگاهی دارد مقدماتی لازم دارد و استادی میخواهد ولی من و امثال من به نام قضاوت راحت توهین میکنیم
۲۷۱- هر کار یا حرفی که آخرش بگیم شوخی کردم شوخی نیست حمله به شخصیت فرد است این حرف و کار من ابتدا نمایشگر فهم و تدبیر من است و ضررش برای من است حرف یا کار من که نهایت به گفتن شوخی کردم در حقیقت من اعتراف به خطا یا خلاف خودم است
فکر کنم بعد سخن بگویم
۲۷۲- بازی کردن با احساسات مردم زرنگی نیست احساسات نزد هر کسی جایگاه و منزلتی دارد که این احساسات باعث میشود که شخص انگیزه و امید به واسطه آن بدست بیاورد و چهار چوب اعتقاداتش را بر آن بنا نهد لذا نباید با احساسات مردم بازی کرد که این عین هرزه گی و بی بند و باری اعتقادی آست
۲۷۳- خراب کردن یک نفر توی جمع جوک نیست کمبود است گاهی برای خنداندن دیگران عقیده و نظر کسی را به تمسخر میگیریم غافل از اینکه با اینکار در حقیقت کمبودهای خود را به نمایش می گذاریم اگر انتقادی و مشکلی در نظریه شخصی احساس میکنیم کاملا عاقلانه و مودبانه و با رعایت اصل حرمت به نقد آن باید پرداخت نه به تحقیر کردن او
۲۷۴-به راهی که اکثر مردم میروند شک کن اغلب مردم فقط تقلید میکنند انگشت نابودت بهتر از احمق بودن است اکثر مردم خود را از تشخیص و تصمیم درست و حسابی محروم کرده اند بیشتر بدنبال جماعتی هستند که به صورت عادت زندگی میکنند و این یعنی محرومیت از رشد و تعالی
در قرآن خدا مکرر اشاره میکند اکثر مردم بهره ای از عقل نمیبرند تشخیص دادن و تصمیم و سود و زیان را محاسبه کردن آدمی را از جمع بیحساب و کتاب جدا میکند و این با ذائقه عمومی سازگار نیست
