دست نوشته های داود ( ۶۵ )

بسم الرحمن الرحیم

288-ثروت بار را سنگین میکند و فرصت پرواز را از اهلش میگیرد بال پرواز را میبندد چون بر روی زمین ماندگار شدی خوراک لاشخورها و خفاشهای میشود

عاقل اعتقاد دارد که بیش از روزیش نمیخورد اضافه بران نزد او انباردی برای دیگران است و چقدر زشت است که تلاش کنی جمع کنی نتوانی مصرف کنی بماند دیگران انطور که باب میلشان است مصرف کنند زحمت تو و مصرف دیگران محرومیت تو و بهره برداری دیگران

289- حواسمان باشد دلهایمان را الوده نکنیم دلها مسکن خداست خانه ای که الوده شود صاحبش رغبتی برای سکونت نخواهد داشت دل ستاد فرماندهی و خدا فرمانده کل هستی است و باید بران ساکن شود و فرماندهی کند اگر الوده شد نه تنها ما فرمانده واقعی را از دست داده ایم بله در حاکمیت اغیار هم ارامش نداریم و هم مورد تاخت و تاز افکار بیهوده به چه کنم چه کنم دچار میشویم

290-ما به سه طریق میاموزیم

اول اندیشه که اصیل ترین است دوم تقلید که آسانترین است سوم تجربه که تلخ ترین است

اندیشه حاصل آموزش و تحصیل است در اندیشه خدا برکت های فراوانی قرار داده است تقلید حاصل اعتماد کردن است بدور از آموزش و تحصیل است و نیازبه تشخیص و تصمیم ندارد فقط باید اعتماد کرد در بعضی از موارد امکان اندیشه نیست باید تقلید کرد این دلیل نمیشود که همواره تقلید کنیم تجربه که تلخ ترین شیوه آموزش است تجربه از شکست ها بدست میاید وای بر کسی که تجربه دیگران را تجربه کند آموزش از طریق تجربه به دلیل همراه بودن آن با شکست تلخ است

291- عبادت پر روزه داشتن و نماز خواندن نیست و همانا عبادت پر اندیشه کردن در امر خداست امام رضا ع

هر روز روزه داشته باشی مرتب به نماز مشغول باشی از اندیشه کردن در امر خدا و دریافتن تکلیف خود غافل باشی دلیل بر رسیدن به بندگی نیست بلکه دلیل بر رسیدن به یک مشغولیت به ظاهر مثبت است و مبتلا شدن به عادت است و در این حالت فرصت تشخیص و تصیم و رشد و تعالی را از دست میدهد باید باور داشت که بنده ای در بندگی موفق است که سر پا و گوش به فرمان ارباب است نه مرتب همچون حیوانات سیرک به مجموعه ای از کارهای بدون عقل مشغول باشد