زیبایی سخن (۱۳)
بسم الله الرحمن الرحیم
روزی میرسه که فرزندانمان بزرگ میشوند فضای منزلمان خالی از نقاشی های کودکانه خواهد شد؛ دیگر اثری از شکلک های خندان بر روی دیوارهای خانه، حک کردن اسامی بر روی پارچه ی دسته ی مبل ها و طرح های لرزان انگشتی بر روی شیشه های بخار گرفته ی پنجره های خانه،وجودنخواهد داشت.
روزی میرسه که فرزندانمان بزرگ میشوند دیگر اثری از هسته های میوه ها در زیر تخت ها وجود نخواهد داشت. در آن روز می توانید مدادی را بر روی میز برای یادداشت کردن پیدا کنید و شیرینی داخل یخچال باقی خواهد ماند.وسایل سر جایشان هست ریخت و پاش نیست
روزی میرسه که فرزندانمان بزرگ میشوند میتوانیم برای خود غذاهای بخارپز به جای ساندویچ هات داگ یا همبرگر درست کنیم.
میتوانیم زیر نور شمع غذا بخوریم بدون آنکه نگران دعوای فرزندانمان برای فوت کردن شمع ها باشیم.
روزی میرسه که فرزندانمان بزرگ میشوند زندگیمان متفاوت خواهد شد آنها آشیانه مان را ترک خواهند کرد و خانه مان آرام ، ساکت،خالی و تنها خواهد شد.چشم به در خواهیم دوخت الان میایند دنبال بهانه خواهیم بود تا بیایند ارزو میکنیم با امدنشان سرعت حرکت ساعت را زیاد کنند
در آن زمان است که به جای چشم انتظاری برای فرارسیدن روزی ؛ دیروزها را مرور خواهید کرد یعنی در ان روزها دلتنگ امروزتان خواهید شدپس امروزتان را با آنها عاشقانه زندگی کنید
یادمان باشد ما هم ممکن است چشم انتظاری داشته باشیم پس بزرکترها را فراموش نکنیم که محتاجشان هستیم
