شهید جواد قاسم‏پور آران

شهید جواد قاسم‏پور آرانى

 

     {نام : جواد
     { نام خانوادگى : قاسم‏پور آرانى
     { نام پدر : میرزامحمّد
     { تاریخ شهادت : 4/10/65
     { محلّ شهادت : جزیره امّ‏الرّصاص (عملیّات کربلاى 4)
     { نوع عضویّت و شغل : پاسدار و طلبه
     { محل دفن : گلزار شهداى امام‏ زاده هلال بن على  علیه السلام  آران

 
     جواد در 1/5/1340 در خانواده‏ اى  مذهبى و کشاورز در آران بدنیا آمد و کودکى
را در بستر فقر و درد و رنج گذراند .
     تحصیلات خود را پس از طى دوره‏ هاى ابتدایى با ورود به حوزه علمیّه در سال
1355 ادامه داد و در جریان تحصیل نیز به علوم رایج و متعارف بسنده نکرد و
مطالعاتش را در حوزه تفسیر ، تاریخ ، حدیث و ... توسعه بخشید .
     فعّالیت علیه رژیم پهلوى را از ابتداى ورود به حوزه علمیّه آغاز کرد و فعّالیت
علنى خود را در یکى از روزهاى سال 1355 با نصب اعلامیه و دست‏نوشته‏هاى
حاوى شعرهاى سیاسى علیه رژیم بر در و دیوار مدرسه علمیّه آیت‏اللّه یثربى
کاشان ، در حالى که بقیّه طلاّب بر سر کلاس درس عمومى اخلاق حاضر بودند ، به
منصه ظهور رساند و به دیگر طلبه‏ها گفت : فعّالیت علیه رژیم هم جزء درس اخلاق
است .
     او غالبا اعلامیه‏ها و رساله امام خمینى را از قم تهیه و بین مردم آران تقسیم
مى‏کرد که مورد توجه و شناسایى پاسگاه ژاندارمرى آران قرار گرفته بود تا این‏که در
روز 21 رمضان (5/6/1357) توسّط مأموران ژاندارمرى دستگیر و مدّتى را در
آن‏جا محبوس بود .
     با پیروزى انقلاب اسلامى ، شور و هیجان خدمت به نظام نوپاى جمهورى
اسلامى در او بیشتر شد و در اوّلین فرصت براى یادگیرى فنون نظامى به پادگان
آموزشى قم اعزام و پس از پایان دوره نظامى ، به حفاظت از بیت امام (ره) و مدرسه
فیضیّه مشغول شد .
     با شروع جنگ تحمیلى ، شیخ جواد قاسم‏پور به همراه گروهى از طلاّب به یکى
از پادگان‏هاى آموزشى تهران اعزام مى‏شود ولى به دستور بنى‏صدر خائن با اعزام
آن‏ها به جبهه ممانعت مى‏شود که شیخ جواد با یکى از عوامل اعزام که هم‏عقیده با
بنى‏صدر بود ، به بحث و گفت‏وگو مى‏پردازد که اعتراض او باعث مى‏شود ، دیگر
طلاب هم با او هم‏رأى شوند و با نوشتن طومارى به محضر حضرت امام (ره) ،
درخواست اعزام به جبهه کنند که امام امّت با ملاقات آن‏ها و اعزام به جبهه
موافقت مى‏فرمایند .
     او در 16 عملیّات جبهه شرکت فعّال داشت و اوّلین هجرت او به دیار عاشقان
در تاریخ 13/7/1359 از سوى حوزه علمیّه به سوسنگرد بود که در عملیّات فتح
سوسنگرد شرکت نمود ، سپس در منطقه هویزه ، ایستگاه آبادان ، گیلان‏غرب و
سرپل ذهاب ، عملیّات ثامن‏الائمه ، عملیّات مطلع‏الفجر (مجروح) ، فتح ‏المبین
(مجروح) ، بیت ‏المقدّس  ، رمضان (فرمانده دسته) ، محرّم (معاون گروهان ،
مجروح) ، والفجر 1 (معاون گردان ، مجروح) ، خیبر (جانشین گردان ، مجروح) ،
عملیّات بدر (جانشین گردان ، مجروح) ، عملیّات والفجر 8 (جانشین گردان ،
مجروح) ، کربلاى 3 (جانشین گردان) و بالاخره در عملیّات کربلاى 4
(4/10/1365) در جزیره امّ‏الرّصاص عراق ، درحالى‏که به ‏عنوان  جانشین گردان
امام محمّد باقر  علیه السلام  از لشکر 14 امام حسین  علیه السلام  نیروهاى بسیجى را هدایت مى‏نمود
، مورد اصابت گلوله تیربار دوشکاى بعثیّون عراقى قرار گرفت و به آرزوى دیرینه
خود رسید .
     خانواده ایشان بزرگ‏ترین خانواده شهید در شهرستان آران و بیدگل است ،
شهداى منتسب به سردار شهید حاج شیخ جواد قاسم‏پور ، عبارتند از : حسین
قاسم‏پور (برادر شهید) ، جواد قاسم‏پور (پسرعموى شهید) ، احمد قندیانى (داماد
خانواده شهید) ، محسن و مصطفى عربیان (خواهرزاده‏هاى شهید) ، عبّاس و
على ‏اصغر چاقیان (پسردایى‏هاى شهید) ، مصطفى ملکیان (نوه عموى شهید) .
     یکى از برادران طلبه مى‏گوید : حاج شیخ جواد از نظر حُسن اخلاق ، در میان
طلبه‏ها معروف و خیلى خوش‏صحبت بود .
     به طلبه‏هاى مبتدى در همان برخورد اوّل چنان احترام مى‏گذاشت که انگار چند
سال است با آن‏ها آشنایى دارد و همین امر باعث شده بود که اکثر طلبه‏ها او را
مى‏شناختند و شیفته اخلاق او شده بودند و اگر طلبه‏اى مشکلى داشت ، به هر وجه
ممکن در جهت رفع آن مى‏کوشید .
     شیخ جواد خیلى ساده مى‏پوشید و بى‏آلایش بود ، اصلاً ساده‏زیستى را دوست
مى‏داشت و با همان شهریه مختصر حوزه ، زندگى خود را مى‏گذراند و با این وضع
دیگران را هم مساعدت مى‏کرد .
     در کنار ناراحتى و مشکلات دیگران نمى‏توانست بى‏تفاوت بگذرد و مشکل
روحى آن‏ها را با شنیدن دردهاى دلشان رفع مى‏کرد و شکل مادّى آن‏ها را اگر در
وسع خودش نبود ، به هر طریق ممکن پیگیرى و برطرف مى‏کرد .
     روز بعد از شهادتش در منزل شهید ، مرد مستمند و آبرودارى درحالى‏که در
شهادت حاجى به شدت گریه مى‏کرد ، مى‏گفت : شیخ جواد قرار بود براى منزلم از
شهردارى آب تهیه کند که منتظر او بودم .
     به‏خاطر ویژگى شایسته اخلاقى او ، اکثر رزمندگان شهر آرزو مى‏کردند هروقت او
به جبهه اعزام مى‏شود ، همراه او باشند ؛ لذا سخنرانى‏هاى او در جمع رزمندگان و
در دبیرستان‏هاى شهر باعث هجوم نیروهاى بسیجى به جبهه مى‏شد ؛ به‏طورى‏که
قبل از عملیّات خیبر ، با این‏که شیخ جواد فردى بسیجى بود ، فرماندهى سپاه
کاشان به مسئول بسیج آران مى‏گوید به این شیخ جواد بگویید یکى دو جا سخنرانى
کند تا بتوانیم نیروى بیشتر براى اعزام به جبهه جذب کنیم و مسئولین بسیج هم
براى جذب نیروى بیشتر ، در تابلوى اعلانات بسیج نوشته‏اى بدین‏مضمون نصب
مى ‏کنند : «شیخ جواد به جبهه مى‏رود . »
 
روحش شاد ، یادش گرامى و راهش مستدام باد
 
 

«فرازى از وصیّت‏نامه سردار شهید حاج شیخ جواد قاسم‏پور »
 
     خدایا ! تو را شکر که ما را در زمانى آفریدى و در آن زمان ، امام و رهبرى را به ما
عنایت کردى که ما را از تاریکى ، وابستگى و فساد ، به روشنى و استقلال هدایت
نمود .
     شما اى امّت اسلامى ! از پا ننشینید و بعد از ایران که به پیروزى رسید ، نوبت
بیت ‏المقدّس  غریب و کعبه معظّمه است که باید آزاد شود .
     اى ابرقدرت‏هاى جهان ! بدانید زمانى که اسلام نوظهور بود تا دروازه چین
پیشرفت کرد و توانست پیام اسلام را به گوش جهانیان برساند ؛ در حالى‏که جامعه
اسلامى خود یک امّت پرتوان و قوى و بیدار است ، به‏زودى شما ابرقدرت‏ها را به
جهنّم خواهد فرستاد .
     و شما اى ملّت ایران ! همراه با امام و در کنار او در راه مستقیم حرکت کنید و
همراهان امام را بشناسید و نگذارید وقایع هفتم تیر به‏وجود آید که بعد از رفتن
بهشتى ‏ها ، دیگر گریه فایده‏اى ندارد .
     بر امّت اسلامى است که همراه با روحانیت دلسوز در خطّ امام حرکت کنند و از
فرامین معصومین  علیهم‏السلام استفاده نمایند و در این میان حضرت امام جعفر صادق  علیه السلام
را از جعفر کذّاب بازشناسید که هردو فرزندان امام بودند .
     از روحانیت در خطّ امام حمایت کنید و اگر از آن‏ها کناره‏گیرى کنید ، عذاب الهى
در انتظار شماست .
     اى امّت اسلام ! چنان‏که خداى نکرده دشمن از ما سستى ببیند ، جرأت پیدا
مى‏کند و بر ما هجوم مى‏آورد و آن‏وقت است که کار از دست همه رفته است ،
بیت ‏المقدّس  غریب که سهل است ، کعبه مظلوم هم در خطر صهیونیست‏ها قرار
مى‏گیرد ؛ حتّى مساجد شهرها هم مانند مصر در خطر جدّى واقع مى‏شود .
     به مسئولینى که بر قدرت نشسته‏اند باید گفت که روى خون شهداى گمنام
نشسته‏اید ، آگاهى کامل و خدمتگذارى بر امّت و حمایت از امام و رزمندگان و
استقامت تا پیروزى را درنظر داشته باشید .

     اى کسانى که روزى عدّه‏اى را منحرف ، عدّه‏اى را منافق و ضد ولایت
مى‏خوانید و فقط خود را پیرو اسلام فقاهتى مى‏دانید ! پس عمل در میدان جنگ
کجا رفته است ؟ چرا از خون شهدا ، به نام‏هاى خود استفاده مى‏کنید ؟ چرا قلب
عزیزان رزمنده را مى‏سوزانید (مگر آتش گلوله‏هاى مزدوران بعثى براى آن‏ها کافى
نیست) ؟ چرا باید کارى بر سر رزمندگان بیاورید که شکایت بعضى از شما را بر سر
قبر شهیدان بگویند ؟
     خیلى دوست دارم آن‏طور که در زندگى دنیا مظلوم بودم ، مظلوم هم به شهادت
برسم و در آتش انفجار بسوزم تا از آتش جهنّم در امان باشم .
     آیا کسى بدون عشق به امام خمینى (ره) ، مى‏تواند عاشق مهدى (عج) باشد ؟ تا
کسى نایب برحقّ امام زمان (عج) را نپذیرد ، چگونه مى‏تواند امام زمان (عج) را
بشناسد ؟
     اى خواهرانم ! شما عفّت و حجاب و دیانت و همکارى با انقلاب و توجّه به
سخنان امام (ره) را وظیفه خود بدانید تا خداوند از شما راضى باشد .
     اى پدر و مادر بزرگوارم ! شهادت فرزند شما حسین تنها برادر شیخ جواد براى
شما سخت بود و در فراق او مى‏سوزید ، امّا بدانید که از امتحان خود باید پیروز
بیرون بیایید و صابر باشید