شهیدسیدمرتضی آوینی (۳۷)

 

بسم الله الرحمن الرحیم

کتابچه دل سید پر بود‏،

آن را که می‌گشودی، صدف عشق را می‌دیدی که درونش مروارید محبت اباعبدالله (ع) و ایمان به خدا می‌درخشید. همه وجودش را به امام عشق بخشیده بود. خانه، ماشین و مال، چیزهایی بودند که در مخیله‌اش نمی‌گنجید.

سرانجام دنیا را رها کرد و فریاد زنان با پای برهنه در برهوت کربلا دوید.

فقط برای سالار شهیدان خواند و نوشت. آسمانی بود‎، متواضع و بلندنظر،

در برنامه دانشجویی «رقص علم» به خواهش دانشجویی، از مولایش نوشت.

برق سکه‌ها چشمانش را خیره نکرده بود، این عشق بود که قلبش را بی‌تاب ساخته و قلمش را لرزان.

اعتراض کردم، سید سالهاست که می‌نویسی و می‌خوانی اما هنوز ...

کلامش سردی سخنم را قطع کرد : «اصلاً تعلقی غیر از این موضوعات ندارم...»

منبع : کتاب همسفر خورشید

راوی:آقای همایونفر