شهید تندگویان (۷)

بسم الله الرحمن الرحیم

سربازی و زندان

محمدجواد تندگویان، همین که از دانشکده نفت آبادان فار غ اتحصیل شد، به خدمت وظیفه فراخوانده شد و خود را به حوزه مربوطه معرفی کرد. در آن زمان شاگردان نمونه دانشکده ها، پس از گذراندن دوره آموزش 24 هفته ای خود، برای ادامه خدمت به مراکز و مناطقی می رفتند که به تخصص آنان نیاز بود. جواد تندگویان نیز از این قاعده مستثنی نبود. به این ترتیب محمدجواد تندگویان بعد از گذراندن دوره 24 هفته آموزش نظامی در ارتش، مأمور شد تا بقیه خدمت خود را در پالایشگاه تهران انجام دهد.

 از آن جا که جواد در پالایشگاه نیز رابطه خود را با دوستان و فعالیت های سیاسی روز قطع نکرده بود، در آبان ماه 1352 توسط ساواک دستگیر و پس از شکنجه های بسیار به یازده ماه زندان محکوم گردید.

 

دکتر احمد پورنجاتی، هم بند جواد، درباره آن شهید عزیز می گوید:

 «روز11 خردادماه سال 1353 ، به اتفاق جمعی دیگر از زندانیان سیاسی، از زندان کمیته مشترک به زندان قصر منتقل شدم. بند چهار موقت محل نگهداری اولیه زندانیانی بود که دوران بازجویی و شکنجه را پشت سر گذاشته و منتظر بازپرسی و تشریفات فرمایشی دادگاه - دادرسی ارتش طاغوت- بودند.

 در آن روز، به طور ناخواسته در یکی از اتاق های«بند چهار » مستقر شدم، اما چندان الفتی با سایرین پیدا نکردم.

 در اتاقی دیگر و در جمعی دیگر، جوانی پرشور، خو ش برخورد و فعال توجه مرا جلب کرد. ناخودآگاه به سوی او رفتم و باب آشنایی را گشودم. او محمدجواد تندگویان، فارغ التحصیل دانشکه نفت آبادان بود.

 زمان درازی نگذشت که من و جواد محرم راز یکدیگر شدیم و آن گاه متوجه شدم که او در یک رابطه جمعی، فعالیت های بسیار گسترده تری داشته است.

خصوصیات رفتاری

پس از چند هفته و بعد از رفتن به دادگاه، به بند «هفت » منتقل شدیم. پس از دادگاه اول، معمولاً وضعیت زندانی از نظر طول مدت حبس مشخص می شود. جواد به یک سال زندان محکوم شد. مدت نسبتاً کم محکومیت جواد، حکایت از این داشت که دژخیمان ساواک نتوانسته اند اطلاعات و اعترافات زیادی از او بگیرند. از آن زمان که دادگاه حکم زندان هر متهم را صادر می کرد، در واقع زندگی او به عنوان زندانی آغاز می شد. جواد، پس از بازگشت از دادگاه، ویژگی های شخصیتی و رفتاری خود را بیشتر آشکار کرد.

 او که تربیت شده خانواده ای متوسط - اما دقیقاً مذهبی و معتقد- در محله «خانی آباد » تهران بود، تمامی خصلت های بچه های جنوب شهری را داشت؛ از جمله: صداقت و جوا نمردی، صراحت و فروتنی و پافشاری بر مواضع اعتقادی.

مطالعات نسبتاً وسیع او در زمینه مسائل اسلامی، به ویژه آشنایی با تفسیر قرآن و نهج البلاغه و آثار برخی از اندیشمندان مسلمان ، توانایی خاصی در بحث کردن به او بخشیده بود. علاقه زیادی هم به مرحوم دکتر شریعتی داشت. خود جواد می گفت: دعوت دکتر به دانشکده نفت آبادان و سخنرانی او «انسان و اسلام » توسط او صورت گرفته است.