هدیه های شعبانیه (۲۵)

🍃🌸🍃🌸🍃🌸✍استادحاج داوداحمدپور

 بسم الله الرحمن الرحیم دایی مهمانی کرده بود همه دعوت بودند صمد هم آمده بود صمد متوجه شد دایی طوطی قشنگی دارد طوطی چقدرقشنگ صحبت میکند مقابل صحبتهای مهمانها قشنگ عکس العمل هاش نشان می دهد توجه همه را جلب کرده است از طوطی خوشش آمد از دایی خواست تا طوطی را به او بدهد دایی ‌گفت غیرممکن است این طوطی را از زمانی که جوجه بود خریده ام بزرگش کرده ام تربیتش کرده ام اصرار صمد باعث شد دایی آدرس فروشنده پرنده‌ها را داد به صمد گفت برو یک جوجه طوطی بخر؛ بزرگش کن باب میلت تربیتش کن صمد رفت و یک جوجه طوطی خرید و مدتی را طی کرد ولی طوطی اصلاً حرف نمیزد هر کاری که می دانست انجام داد نتیجه گرفت لذا رفت سراغ دایی ماجرا را گفت دایی پرسید برایم بگو ببینم قفس طوطی کجاست صمد گفت توی حال است دای گفت خب تلویزیون و اف اف هست ونشست و برخاست شما هم توی حال است غذایش را هم میدهی بازی ها را می بیند پس اشباح است نیازی به صحبت کردن ندارد صمد گفت چیکار کنم دایی گفت برو با یک پارچه دور قفس را ببند قفس را بگذار در یکی از اتاق ها که رفت و آمد نیست یک آینه هم داخل قفس بزار تا فقط خودش را ببیند چند روزی فقط آب و غذایش را بده هر دفعه که آن جا می‌روی سه بار سلام کن منتظر باش تا جوابت را بدهد بعد از چند مرحله جوابت را خواهد داد جواب داد با یک خوراکی اضافه تشویقش کن تا تعداد کلماتی که می‌گوید به ۱۰ عدد برسد همان جا باشد تا سخن بگوید صمد آمد تمام کارهایی که دایی گفته بود را انجام داد بعد از یک هفته طوطی شروع کرد به صحبت تا نهایت زبانزد تمام فامیل شد تا زمانی که اشباح هستیم نیاز به تربیت وپیشرفت نداریم پس به تربیت و پیشرفت فکرکنیم تا نیاز های مان را ببینیم تا احساس نیاز نباشد تلاشی نیست برای برآورده شدن نیاز ما مجبوریمتلاش می‌کنیم نتیجتاً پیشرفت می‌کنیم http://dahmadpoor.blog.ir/