چشمانمان رازیبا کنیم بادیدن زیبایی ها( ۳۸) الگوگرفتن ازشهیدچمران

بسم الله الرحمن الرحیم

‍ بخشی از نیایش شهید دکتر مصطفی چمران

خدایا می‌‏خواهم فقیر بی‌‏نیاز باشم که جاذبه‏‌های مادی زندگی مرا از زیبایی و عظمت تو غافل نگرداند، خدایا خوش دارم گمنام و تنها باشم تا در غوغای کشمکش‏های پوچ مدفون نشوم.

خدایا دردمندم و بندبند وجودم از شدت درد صیحه می‏زند، تو مرا در بستر مرگ آسایش بخش.خسته شده‌ام، پیر شده‌ام، دل شکسته‌‏ام.ناامیدم، دیگر آرزویی ندارم، احساس می‏کنم که در این دنیا دیگر جای من نیست با همه وداع می‏‌کنم و می‌خواهم فقط با خدای خود تنها باشم.

خدایا به سوی تو می‌‏آیم از عالم و عالمیان می‌‏گریزم تو مرا در جوار رحمت خود سکنی ده.

هرقطره ی اشک من دنیایی ازغم ورنج به همراه دارد.غم راباید با غم شست.عشق را باید با آتش عشق پاک کرد.سرخودرابرسینه ی پردردمن بگذار تادردهای خودرافراموش کنی.حیات خودرادرقلب آتشین من بسوزان تادیگر فشاردرد ورنج برحیاتت سنگینی نکند.

توباکسی هستی که قلبش آتشکده ی آسمانهاست وروحش ساکن ملکوت اعلی است.