چشمانمان را زیبا کنیم(57)

  

 

 

بسم الله الرحمن الرحیم

فاطمه نواب صفوی، فرزند شهید نواب صفوی
شما غیر از انجام مأموریت های نظامی، ظاهراً به ثبت وقایع هم مشغول بودید. در این باره به نکاتی اشاره کنید.
بله، من به موازات انجام وظایفم، به عکسبرداری از سوژه های جنگی، اعم از مناطق جنگی و عملیات رزمندگان و نیز برخی از مناظر طبیعی هم می پرداختم. دکتر چمران در این مورد مرا بسیار تشویق می کردند و معتقد بودند که این تصاویر به عنوان اسناد جنگ باقی خواهند ماند. هر وقت تصاویری را که از کوه، دشت یا گل ها گرفته بودم به ایشان نشان می دادم تا مدت ها به آنها خیره می شدند و با علاقه و رغبت خاصی آنها را تماشا می کردند. روحیه عرفانی بسیار لطیفی داشتند.
ویژگی های بارز شخصیت شهید چمران از نظر شما کدامند؟
ویژگی های بارز ایشان فراوانند. اولاً ایشان جاذبه قوی و فوق العاده ای داشتند و افراد در همان دیدار اول، شیفته ایشان می شدند. حتی دشمنان و بدخواهان دکتر هم ناخواسته جذب می شدند. من شاهد بودم که بسیاری از بزرگان کشور هم، ایشان را صمیمانه دوست داشتند. خانم دکتر می گفتند که یک بار در اوایل جنگ، مقام معظم رهبری به جبهه آمده بودند و سر سفره صبحانه و در حضور دکتر و برخی از فرماندهان و رزمندگان فرمودند، «من دکتر چمران را از برادرم هم بیشتر دوست دارم.» همسر شهید چمران می گویند که بعد از دکتر پرسیدم، «آیا واقعاً آقای خامنه ای شما را از برادرشان بیشتر دوست دارند؟» و دکتر جواب داده بود، «بله، لطف ایشان نسبت به من از لطف یک برادر نسبت به برادرش، بسیار بیشتر است.»

ویژگی دیگر دکتر چمران، ساده زیستی به مفهوم واقعی کلمه بود. بدیهی است کسی که در لبنان و در جبهه های جنگ حق علیه باطل، این گونه جانش را در طبق اخلاص می نهد و با این همه ارادت و شجاعت، مبارزه می کند، تعلق و گرایشی به ظواهر دنیا ندارد. ایشان در دورانی که وزیر دفاع بودند، در یک طبقه کوچک یکی از ساختمان های نخست وزیری سکونت داشتند. یکی از روزهای ماه مبارک رمضان برای افطار به خانه ایشان رفتم و دیدم برای افطار، نان و پنیر و هندوانه دارند.
دکتر چمران پیوسته خود را با سربازان و بسیجیان ساده، همسان می دیدند و همیشه آماده نبرد با دشمن بودند. هیچ چیز به اندازه نشست های توجیهی و برنامه ریزی پشت جبهه، شهید چمران را کسل نمی کرد و هنگامی که مجبور می شدند در آن نشست ها حاضر شوند، پیوسته لحظه شماری می کردند که آن نشست تمام شود و ایشان بتوانند خود را به خطوط مقدم جبهه برسانند و همپای رزمندگان بجنگند. حتی در روزهایی هم که نبرد جریان نداشت، ایشان در مقر فرماندهی نمی ماندند و قدم زنان یا با ماشین به خطوط سر می زدند و با بچه ها ملاقات می کردند.

jfrn.ir جبهه فرهنگی راویان نور