یک جلسه علمی درموضوع مهدویت

🟢 در ایام نوجوانی در جریان یک جلسه علمی در موضوع مهدویت، سوالی به ذهنم رسید که همان موقع پاسخ قانع کننده ای در مورد آن دریافت نکردم. سوالم این بود: ❗️چگونه انتظار میرود که بشری که در عصر حضور امام معصوم و با تربیت مستقیم امام آماده نشده، با غیبت امام به آمادگی برای جامعه ای برسد که آرمان همه انبیاء بوده است؟ 🔺دانش آموزی که با حضور بهترین معلم که هم انگیزه بخش است و هم دانش افزا، از امتحانات ساده تر برنیامده است او را تنبیه کرده و این معلم را هم از او بگیریم و انتظار داشته باشیم که این دانش آموز برای کنکور آماده شود و بالاترین رتبه ها را کسب کرده و به برترین دانشگاه راه یابد؟ ✅ رسیدن انسان به این حد از آمادگی نشانگر آن است که عصر غیبت، در عین حال که تهدید بزرگی است فرصت بزرگی هم است. چه عوامل و فرصتهای خاصی در این غیبت وجود دارد که با استفاده از آن ها، انسان برای جامعه آرمانی آماده می شود؟ 🔺رسیدن به حالت فقر و نیاز به امام معصوم این عامل را براساس ماجرای هبوط حضرت آدم ع میتوان بهتر شناخت. ماجرای هبوط حضرت آدم با ماجرای غیبت شباهت های قابل توجهی دارد. حضرت آدم به خاطر خطای خوردن از درخت ممنوعه، از جنت به زمین هبوط کرد. بشر هم به واسطه خطاهایی وارد عصر غیبت شد. اما از دلایلی استفاده می شود که مدارجی که حضرت آدم ع پس از هبوط طی کرده است او را به مقامی بالاتر از مقام اولی خود در بهشت رسانده است. او در جنت تحت تاثیر ابلیس قرار میگیرد. تاثیر از ابلیس، دلیل بر آن است که حضرت آدم ع به مقام مخلَصین نرسیده است. اما او در زمین به نبوت رسیده است و میدانیم که نبوت مختص به مخلَصین است. او به چنان مقامی نائل شده است که در تمام زیارات در کنار انبیاء اولوالعزم و اهل بیت به او سلام می کنیم. پس درست است که هبوط حضرت آدم ع یک نوع جزاء و عقاب بوده است اما در دل این غضب و عقاب، رحمتی نهفته است که از غضب پیشی می گیرد.(یا من سبقت رحمته غضبه) هبوط آدم (ع) برنامه تکاملی خداست که انسان آمادگی صعود بیشتری پیدا کند. غیبت هم بستری است که انسان را به آمادگی بالاتری برای صعود می رساند.