✍چرابلای کرونا

 

! بسم الله الرحمن الرحیم

بلاها و گرفتاری ها در جوامع بشری، عوامل گوناگون دارند. بی خیالی در برابر عوامل این پدیده ها، می تواند به افسردگی، اضطراب و نگرانی و احیاناً بدبینی نسبت به هستی و خالق آن بیانجامد. در مقابل، توجه به بهانه ها و دلایل پدیدار شدن آنها، در ایجاد آرامش روحی و روانی، و بازگشت زندگی به شرایط طبیعی، تأثیر شایان دارد. با هم برخی از عوامل را مرور می کنیم: *یک. آزمایش الهی* خداوند انسان را با انواع بلا و سختی و نیز با خوشی ها و نعمت ها، امتحان و آزمایش می کند، قرآن کریم می فرماید: ما آنها را با نیکی ها و بدی ها آزمودیم شاید بازگردند (اعراف/168). و در سخنی دیگر می فرماید: قطعا همه شما را با گونه هایی از ترس، گرسنگی و کاهش مال و جان و فرزندان آزمایش می کنیم. خوشا بحال آنان که استقامت کنند ، آنهایی که هر گاه مصیبتی به آنها برسد، می گویند: ما از آن خداییم، و به سوی او باز می گردیم (بقره/155). البته امتحانات الهی، فواید و آثاری سودمند نیز دارد که نمی توان بسادگی از کنار آنها گذشت. فوایدی چون : 1. پرورش روح استقامت در انسان. نیاز گروهها و طیف های سنّی ، به قوام و پایداری در فراز و فرود زندگی را نمی توان نادیده گرفت. هیچ فکر کردید اگر امور زندگی ، همواره عادی و به دور از فشار و تنگناهای معمول باشد، شکنندگی افراد را در پی دارد و درجه تاب آوری آنان را به پایین ترین سطح می کشاند؟! چه زیباست این تمثیل که درخت بیابانی چوبش سخت تر، و درختان کناره جویبار، پوستشان نازک تر است. درختانی که با باران سیراب می شوند، آتش چوبشان شعله ورتر و پر دوام تر است (علی ع، نهج البلاغه، نامه45). کرونا، به خوبی ثابت کرد که چقدر ما آدمها، نیازمند بهانه ای برای استقامت و پایداری هستیم و تا چه اندازه، وجود یک ویروس، همگان را مقاوم و سرسخت می کند؟! 2. تنبیه و آگاهی بخشی. آگاهی بخشی ، نیاز دیگر جامعه انسانی است. غفلت و سرمستی، انسان را از خدای متعال دور می سازد و وی را دچار توهم غلط می کند. بیماری ها به طور کلی و ویروس کرونا به صورت ویژه، غفلت ستیز است و انسان را متوجه خالق هستی و نعمت های بی همتای او می کند. غفلت از نیکی ها، غفلت از داشته ها، غفلت از نیازمندان جامعه، غفلت از دوستان و نزدیکان ، و غفلت از یاد خدای روزی بخش، بخشی از کاستی های امروز جامعه ماست. قرآن می فرماید: ما قوم فرعون را به خشکسالی و کمبود میوه دچار نمودیم تا متذکر شوند (اعراف/130) 3. پاکسازی و بخشش گناهان. گاه امتحان الهی با هدف رفع آلودگی و پلشتی فرد و جامعه، صورت می گیرد. این سخن علی علیه السلام را ببینید: هر گاه خداوند بخواهد خیری را به بنده ای برساند، به دنبال گناه و آلودگی او، وی را با نوعی گرفتاری و مشکل روبرو می سازد تا استغفار از درگاه ربوبی را به یادش آورد (منتخب میزان الحکمه/898). *ب. زمینه سازی نعمت* گاهی بلاها و گرفتاری ها، وسیله ای برای رسیدن انسان به نعمت های پیش بینی نشده هستند. و خداوند متعال از این طریق، می خواهد به آنان نعمت دهد. سخنی حکیمانه می گوید : هیچ بلا و گرفتاری نیست مگر آن که خداوند در آن نعمتی را قرار داده است (امام حسن عسکری، منتخب میزان الحکمة/ 895). *ج. هجوم لغزش ها و پایمال کردن ارزش های انسانی* گاهی عامل بلا و گرفتاری، گسترش برخی گناهان و شکستن سدها و حریم های الهی است. هلاک شدن اقوام گذشته در تاریخ مانند قوم نوح، عاد، ثمود و ... بر اساس نص قرآن کریم از این قبیل است. قرآن می فرماید: فساد در خشکی و دریا به خاطر اعمال زشت مردم گسترش یافت تا خداوند نتیجه برخی از اعمال آنها را به خودشان بچشاند، شاید برگردند (روم/41) . نیز می فرماید: و هر مصیبتى به شما برسد، بازتاب رفتارهای خود شماست. تازه خدا از بسیاری از آنها مى‏ گذرد (شورا/30). *د. ترفیع درجه فرد و ارتقا به مقامات بالاتر* گاهی بلاها و حوادث تلخ زندگی، برای دست یابی انسان به مقامات و درجات برتر و عالی تر است. گرفتاری ها و رنج و بلای انبیاء، ائمه ، اولیاء و مؤمنان ، در این راستا تعریف می شود. رنج های فراوان و بی شمار انبیای الهی چون ابراهیم، موسی، یوسف و حضرت پیامبر اکرم (ص)و یا حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و اصحاب و یاران ایشان، از این دست است. لذا فرمود: بیشترین بلا و گرفتاری ، بر سر پیامبران و سپس کسانی که در پی آنان قرار دارند و سپس آنانکه به انبیاء شبیه تر باشند، فرود می آید (کافی252/2). بنا بر این، اگر مردم در مقابل گرفتاری ها و حوادث سخت زندگی، صبر و استقامت به خرج دهند و از تقدیرات الهی شکایت نکنند و سر بر درگاه الهی بسایند و از لغزش ها و خطاهای خود استغفار و توبه کنند، قطعاً در تمامی امتحانات الهی موفق خواهند شد و آن گرفتاری و بلا را به رحمت تبدیل خواهند کرد. 1399/1/27 (نشریه قبراق ، ش۴) 🍀