بسم الله الرحمن الرحیم
نمونه ای از چگونه زیستن امام در نجف
خواهر من در نجف خدمتگزار بیت امام بود. ایشان تعریف می کرد: در نجف که بودیم حضرت امام در خانه محقری سکونت کرده بودند. ما از یخچال و این گونه امکانات محروم بودیم و مواد غذایی و غیره را به اندازه مصرف تهیه می کردیم
بسم الله الرحمن الرحیم
من به خال لبت، ای دوست! گرفتار شدم
چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم
بسم الله الرحمن الرحیم
عبادت ماه مبارک رمضان
در ماه مبارک رمضان در فصل گرمای نجف اشرف، ایشان برای نماز جماعت ظهر و عصر با زبان روزه به مدرسه مرحوم آیت اللّه بروجردی تشریف می بردند و هر روز،
بسم الله الرحمن الرحیم
کمک به افراد نیازمند
امام در مقابل افراد ضعیف و ناتوان بسیار با عطوفت و مهربان بودند. یک شب فقیری به بیرونی آمد. بعضی از آقایان که مسئول بیرونی بودند با او برخورد خوبی نکردند.
بسم الله الرحمن الرحیم
بعضی از پزشکان که از ایران به نجف می آمدند و به امام ارادت داشتند و ایشان را می شناختند، به ما می گفتند «برای تقویت امام، غذای مقوی تهیه کنید»؛ ولی امام قبول نمی کردند.
در نجف بنا شد قبایی برای امام تهیه شود، به یک خیاط آشنا اطلاع داده شد و او چند نمونه پارچه داشت
بسم الله الرحمن الرحیم
برنامه ریزی
امام برنامه های روزانه خود را به دقت تنظیم می کردند و در هر ساعت معینی، کار مشخصی را اختصاص می دادند، مثلاً ساعاتی را به مطالعه کتابها و متنهایی که خواندشان برای درسشان ضرورت داشت،
بسم الله الرحمن الرحیم
عشق به مردم
علاقه و عشق امام نسبت به مردم بسیار زیاد بود. ایشان حتی کمترین رنج آنان را تحمل نمی کردند و هیچ گاه اجازه نمی دادند که به خاطر او مردم در زحمت بیفتند، اگرچه در حدّ کنار زدن مردم از جلو راه باشد. آقای سید علی شاهرودی
بسم الله الرحمن الرحیم
ویژگی های بارز اخلاقی امام در زمان اقامت در نجف
در نجف گاهی اتفاق می افتاد که امام از روی پشت بام متوجه می شدند که چراغ آشپزخانه یا دستشویی روشن مانده است. در این موارد به خانم یا دیگر کسانی که در پشت بام بودند، دستور نمی دادند که بروند و چراغ را خاموش کنند؛
بسم الله الرحمن الرحیم
بارزترین ویژگی امام
راجع به امام مطلب برای گفتن و حرف برای زدن بسیار است. من فقط به جنبه ای اشاره می کنم که شاید تا الآن کمتر به آن اشاره شده باشد. من می گویم کسانی بروند سخنرانی های امام را بررسی کنند و ببینند امام چه زمانی توانست اینقدر فکر و اینقدر صحبت کند. امام صحبت هایش در برابر دنیا بوده و فقط مخاطب داخلی نداشت.
