حماسه سرلشکر شهید محمود کاوه قسمت( ۶۲ )چهره شایسته بخش اول🍃🌷🍃🌷 من از این چهره شایسته (شهید کاوه )چه دیدم !و چه فهمیدم ! واگرخداکمکم کند، شخصیت و منش او را مجسم کنم. حالا جالب این که ایشان یک پاسدار بود، من یک ارتشی بودم، ولی خدا وقتی می‌خواهد در جبهه‌های نبرد ارتشی و سپاهی را آنچنان با هم قلب هایشان را گره می‌زند و آن چنان محبت‌ها را توی دلشان می‌اندازد...
حماسه سرلشکر شهید محمود کاوه قسمت ( ۶۱ )ابرهای سیاه🍃🌹🍃🌹🍃
فکر همه چیز را کرده بودیم می خواستیم با کمترین تلفات عملیات بزرگی را انجام دهیم آخرین مرحله شناسایی مواضع دشمن تمام شد ولی هنوز یک مورد وجود داشت که تمام ذهنم را مشغول کرده بود هر چه فکر می کردم تا راه چاره ای پیدا کنم فایده ای نداشت همه اش خودم می‌پرسیدم با یک دنیا برگ بلوط میخوای چکار کنی برعکس من محمود به آنها اهمیت نمی داد
حماسه سرلشکر شهید محمود کاوه قسمت (۶۰ )
رمی خاک 🍃🌷🍃
در عملیات والفجر ۹ بعد از یک درگیری شدید موفق شدیم ارتفاعی را که مقر یکی از تیپ های دشمن بود و موقعیتی کاملاً استراتژیک بگیریم عراقی ها با یک حرکت تاکتیکی درست در ارتفاع بعدی خط دوم شان را تشکیل داده بودند. و داشتند به شدت مقاومت می کردند هدف عمده شان این بود که ابتکار عمل را از دست ما بگیرند. و اجازه پیشروی بیشتر را به ما ندهند.
حماسه سرلشکر شهید محمود کاوه قسمت( ۵۹ )
و ثبت 👏💐🌸👏💐🌸👏💐🌸
تازه از مرخصی آمده بودم هنوز عرقم خشک نشده بود که محمود دست مصطفی شاکری را گذاشت تو دستم و گفت :« می ری براش خواستگاری ،دختر خوبی رو پیدا می کنی.» درخواستش غیر مترقبه بود، ولی در عین حال ،با توجه به سابقه‌ای که از مصطفی داشتم، گفتم :«به روی چشم .» گفت :«همه کارها را که انجام دادی، خبرم کن برای مراسمش بیام .» می‌دانستم از بچگی یکی را برایش نشان کرده بودند، یعنی نامزد داشت،
حماسه سرلشکر شهید محمود کاوه قسمت (۵۸ )اصلا خسته نمی شد 🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 یک بار نشنیدم که او بگوید خسته شدم بابت این همه زحماتی که میکشید، هیچ چشم داشتی نداشت .من حتی ندیدم وقتی را برای مرخصی در نظر بگیرد. هر وقت می آمدمشهد، دنبال تدارکات و جذب نیرو بود. روزها می‌رفت سپاه و کارهای اداری را پیگیری می‌کرد ،شب‌ها هم که می‌آمد خانه، تا دیر وقت با دوستانش جلسه می گذاشت. تازه وقتی آنها می رفتند،تلفن زدن های محمود به جبهه شروع می‌شد.
حماسه سرلشکر شهید محمود کاوه🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃 قسمت( ۵۷ )هدف هفت 🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷 تا شروع عملیات فرصت زیادی نداشتیم و بقیه یگان هاکارشان را تمام کرده بودند و فقط ما مانده بودیم که باید سریعتر شناسایی مان را تمام می‌کردیم و آن شب پنج . شش تیم آماده شدند موقع حرکت کاوه گفت منم تا دیدگاه با شما می آم.» می دانستیم چه قصدی دارد. دیدگاه را بهانه کرده بود همیشه همین طور بود باید خودش می آمد از نزدیک راه کارها را می‌دید به این قانع نمی شد که ما برایش گزارش ببریم.
آیه رهبر
بخش دوم
زمان برای ما بسیار مهم بود اگر دشمن فرصت می‌یافت و مواضع خودش را تقویت می کرد کار ما بسیار مشکل می شود بدون لحظه ای توقف یکسره پیاده‌روی کردیم جایی بین راه برای نماز ایستادیم مهتاب بود به نحوی که از ابتدا ستون بچه های که در انتهای ستون مشغول نماز خواندن بودند.به راحتی می‌شد دید این کار ما را خیلی مشکل می کرد برای رسیدن به پای هدف باید دو سه ساعت دیگر را می رفتیم خیلی از بچه ها خسته شده بودند اما کسی حرفی از خستگی نمی زد با این وضعیت اگر عراقی‌ها غافلگیر هم می‌شدند باز ادامه عملیات به روز کشیده می‌شد. و این آن چیزی نبود که ما میخواستیم
حماسه سرلشکر شهید محمود کاوه قسمت( ۵۶ )
آیه رهبر
مدت ها بود میخواستیم با انجام یک عملیات شهر سلیمانیه عراق را آزاد کنیم اما هر بار شرایط طوری می شد که این برنامه به تاخیر می افتاد تا اینکه در بهمن ۱۳۶۴ در جبهه جنوب عملیات شد و شهر فاو تصرف شد این شهر برای عراق اهمیت خیلی بالایی داشت و صدام تصمیم گرفته بود تا به هر شکل ممکن آن را حفظ کند روی همین حساب اکثر نیروهایش را از غرب به جنوب اعزام کرد تا شاید بتواند با رزمندگان اسلام مقابله کند و در مقابل پیشروی سریع آنها سدی از نیروها ایجاد کند موقعیت بسیار خوبی فراهم شد
حماسۀ سال شکر شهید محمود کاوه قسمت (۵۵ ) نقطه رهایی بخش دوم 🌷🍃🌷🍃🌷 در آن کوه و کمر صدای بچه های تیپ ۵۷ ابوالفضل علیه السلام که داشتند دعای توسل می خواندند طنین خاصی دیدار کرده بود بود برای همین هم نیروهای گردان را جمع و جور کردم تا صدای کاوه را بهتر بشنوند و از رسالتی که بر دوش مان هست و از اینکه باید تکلیف مان را انجام دهیم و تلاشمان را بکنیم برای ما صحبت کرد و گفت که باید تأسی کنیم به اصحاب امام حسین علیه السلام در روز عاشورا .»،چنان با زیبایی شب عملیات را به شب عاشورا و نیروها را به اصحاب امام حسین علیه السلام تشبیه کرد
حماسه‌های سرلشکر شهید محمود کاوه قسمت( ۵۵ ) نقطه رهایی🍃🌹بخش اول صبح روز عملیات والفجر ۹ بود ارتفاعات موبرا را گرفته بودیم و آماده می شدیم تا اگر دشمن پاتک کرد جوابش را بدهیم آتش شدیدی از زمین و آسمان روی سرمان می ریخت من هم همراه بقیه رفته بودم توی یک کانال تا از شر آتش عراقی ها در امان باشم بچه ها که خشاب ها را پر و اسلحه ها را امتحان می کردند بعضی هم راجع به ادامه عملیات حرف میزدند .در همین اثنا سر و صدای یک موتور تریل بلند شد یک دفعه دیدم بچه ها یکی.یکی دارند از کانال می پرند بیرون کلاه سبزی روی سرش کشیده بود و بادگیری داشت که
